Freyr - 01.03.1998, Blaðsíða 34

Geitdal og Fenrir 95-149,
samanrekinn holdakögull,
en ullargallaður, sonur
Fenris 92-971.
A Völlum var bestur
hrúta Svartur 96-135 á fé-
lagsbúinu í Lundi, þétt-
vaxinn og lágfættur, sonur
Blævars 90-974.
I Eskifirði komu lil
sýningar snotrir vetur-
gamlir hrútar frá Utstekk,
Kollur og Glæsir. Þá var
Aron í Stóru-Breiðuvík
feikilega væn og sterkleg
kind.
Baddi 93-004 í Þemu-
nesi er ræktarlegasti koll-
óttur hrútur sem fyrir augu
bar á Austurlandi í haust.
Þessi hrútur er frá Kristj-
áni á Melum í Arnes-
hreppi. Hann er feikilega
jafnvaxinn og holþéttur
með gríðarlega góð læra-
hold. Hjá Friðrik í Hafra-
nesi voru sýndir mjög
góðir kollóttir hrútar, tveir
synir Gests 92-281, Gassi
og Þristur, voru þeirra
bestir.
í Breiðdal er forvitni-
legt fjárskiptafé. Doktor
93-703 á Hlíðarenda er
sterkbyggð og jafnvaxin
holdakind. Vetugömlu
hrútamir á Gilsá, Bliki 96-
122 og Mjaldur 96-121,
báðir frá Gerði í Suður-
sveit og Skjanni 96-129
frá Smyrlabjörgum í sömu
sveit em allir mjög athygl-
isverðar kindur.
A Austurlandi er feiki-
lega mikið verk að vinna í
fjárræktinni á næstu árum.
Efstu hrútar Austur-Skaftafellssýslu: Til liœgri Breði á
Svínafelli 1 og til vinstri Göltur á Hofi 1 frá Svínafelli I.
Ljósm. Halla Eygló Sveinsdóttir.
Því miður er vofa riðu-
veikinnar enn á svæðinu,
en þrátt fyrir það er nauð-
synlegt að taka til hönd-
um. A þeim svæðum þar
sem ekki hafa farið fram
fjárskipti er í heildina ekki
að finna mikið af lang-
ræktuðu fé og í tveim
syðstu sveitunum, Ham-
arsfirði og Álftafirði, er
sýningarhaldi og ræktun-
arstarfi lítt sinnt. Þar sem
fjárskipti hafa farið fram
er fjárstofn að vonum
veralega breytilegur, þó
að hann sé góðu heilli að
stórum hluta fenginn af
svæðum þar sem fyrir var
traust ræktun. Almenn
skoðun virðist einnig vera
að hið nýja fé sé um margt
mun kostameira en það
sem féll og afurðasemi
þess virðist víða miklu
meiri en áður þekktist þar
eystra.
Þau vinnubrögð sem
geta skilað árangri þekkja
menn. Nauðsynlegt er að
afla traustrar þekkingar á
fjárstofninum með góðu
skýrsluhaldi. Síðan þarf
að vanda líflambaval og
nýta þar þá möguleika á
skipulegan hátt sem óm-
sjármælingamar veita. Yf-
irburða erfðaefni sækja
menn síðan til kynbóta
með notkun sæðinga og ef
til vill einnig að hluta með
því að sækja kynbótahrúta
í öflugustu ræktunarsveitir
á fjárkaupasvæðum.
Austur-
Skaftafellssýsla
Sýningar voru á vetur-
gömlum hrútum í öllum
sveitum sýslunnar í byrjun
október. Samtals vora
sýndir 110 hrútar og voru
105 þeirra veturgamlir.
Veturgömlu hrútamir voru
að jafnaði 75,9 kg að
þyngd og fékk 81 þeirra
eða 77% I. verðlaun. Nú
voru sýndir verulega fleiri
veturgamlir hrútar en fyrir
fjórum áram en vænleiki
þeirra var umtalsvert
minni en þá og munar þar
rúmum 6 kg.
I Lóni var besti hrútur
Strúi 96-515 hjá Bjarna og
Olgu í Brekku. Þetta er
jafnvaxinn hrútur með
mjög góð mala- og læra-
hold, en aðeins gulkuskot-
inn á ull og ber einkenni
föður síns, Búts 93-982.
I Nesjum var Vöðvi
96-136 hjá Bjama og Ás-
hildi í Fomustekkum best-
ur hrúta, bakþykkur og
sterklegur hrútur.
Á Mýram stóðu efstir
albræðumir Bætir 96-026
í Holtaseli og Máni 96-
045 í Nýpugörðum. Þeir
eru synir Mjaldus 93-985.
Þessir hrútar era eins og
steyptir í sama mót, ákaf-
lega jafnvaxnir, holdþéttir
og prúðar kindur.
I Suðursveit stóðu efst-
ir Fleygur 96-244 og
Bjarki 96-246 á Smyrla-
björgum, Fleygur fæddur í
Lækjarhúsum, og Kalsi
96-257 í Lækjarhúsum,
Hrútar Skoðaðir í Bjarnanesi í Austur-Skaftafellssýslu.
Ljósm. Halla Eygló Sveinsdóttir.
34 - Freyr 2/98