Freyr - 01.02.2004, Blaðsíða 26

þ.e. láta sem minnst af spiki fylg-
ja skinninu. Skinnið er sett strax í
fiillsterkan saltpækil og hrært í
þannig að öruggt sé að þau pæk-
list öll. I pæklinum geta skinnin
verið 2-3 daga en pækilinn má
svo nota við næstu fláningu. í
pæklinum skreppa skinnin saman
og verða mun fyrirferðaminni.
Eftir að pæklun lýkur (eftir 2-3
daga) eru skinnin tekin og lögð á
borð eða annan sléttan flöt (með
hárin niður) og saltað rækilega
holdrosamegin. Síðan eru þau
brotin saman um þvert skinnið og
verða þá lík hálfmána að lögun
(með hárin út). Þannig eru skinn-
in sett ofan í tunnu og rúmast þá
oftast tveir slíkir hálfmánar (þ.e.
tvö samanbrotin skinn) vel sem
lag í tunnunni sem saltað er í.
Síðan er saltað milli laga, þ.e.
undir, ofan á og allt um kring. Of-
an á skinnin er settur hlemmur og
dálítið farg og siðan er sterkum
saltpækli hellt yfir, þannig að
skinnin fari vel í kaf og tunnunum
lokað vel. Um 35-40 skinn (sölt-
uð og óskafin) ættu að komast í
hverja tunnu ef þessi háttur er
hafður á, en plasttunnur sem not-
aðar eru undir hrogn (síldartunn-
ur) henta ágætlega undir skinn.
Tunnumar skal síðan geyma á
svölum stað, annað hvort inni eða
í forsælu útivið.
Mikilvægustu atriði við söltun-
ina eru:
* Skinn mega aldrei límast sam-
an án þess að salt sé á milli.
* Skinnin þurfa að vera undir
fargi í tunnunni og saltpækill
að fljóta það vel yfír að þráa-
lag, sem sest ofan á pækilinn,
nái ekki til þeirra. Það getur
valdið gulu.
* Ef þráalag myndast ofan á
pæklinum þarf að fjarlægja það
jafnóðum.
* Notið gott fiskisalt, ekki grá-
sleppuhrognasalt.
* Skinnin þurfa að „brjóta sig“ í
sterkum saltpækli í tvo eða
fleiri daga áður en gengið er frá
þeim söltuðum í tunnu.
Lokaorð
Minnt skal á myndband um
verkun kópaskinna, sem Samtök
selabænda gáfu út árið 2001. Þar
er lýst bæði gömlum aðferðum og
nýjum við verkun selskinna, þar á
meðal því að skafa með háþrýsti-
dælu.
Minning
Ásgeir Bjarnason...
Frh. afbls. 5
Þrátt fyrir mjög miklar annir við
ótal félagsmálastörf, sem ekki hafa
öll verið talinn hér og langar fjar-
vistir við þingstörf og ferðir þeim
tengdar bjó Asgeir alla tíð búi sínu
í Asgarði. Hann bætti jörð sína að
ræktun og húsakosti og sinnti bú-
störfum stöðugt ffam á effi ár.
Er Bjami sonur hans hafði tekið
við búsforráðum og Asgeir hafði
að mestu létt af sér reiðingi hinna
Qölþættu trúnaðarstarfa, reistu
þau Ingibjörg sér nýtt og snoturt
íbúðarhús við heimreiðina að því
eldra. Þau gerðu sér þar hlýlegt
skjól og prýddu í kring. Þangað
var gott að koma og þar var veitt
af sama hlýleika og rausn eins og
Ásgarðsfólk fýrr og síðar er þekkt
fyrir. Ásgeir fylgdist vel með mál-
um þó að hann væri sestur á sinn
friðarstól heima í Dölum og sér-
stakan áhuga sýndi hann viðgangi
Búnaðarfélags Islands og síðar
Bændasamtakanna.
Ásgeir Bjarnason var prýði
stéttar sinnar, hvort sem litið er til
hins prúða og eljusama rausnar-
bónda heima í Ásgarði eða sem
forystumannsins á fjölmörgum
sviðum félagsmála þar sem hon-
urn var trúað fyrir hinum ábyrgð-
armestu störfum fýrir stétt sína og
þjóðina alla. Þannig verður hans
lengi minnst.
Jónas Jónsson.
Molar
Vaxandi gagnrýni á
SJÓFLUTNINGA MEÐ LIF-
ANDI BÚFÉ
Stærsti útflytjandi lifandi búfjár í
heiminum, Ástralía, hefur lent í
erfiðleikum með sjófiutninga á bú-
fé til Miðausturlanda. I ágúst á sl.
ári bannaði Saudi Arabía að skipa
í land 50 þúsund fjár vegna ótta
við að hluti af fénu væri sjúkur.
Sjóflutningar á búfé eiga sífellt
meira undir högg að sækja
vegna dýraverndarsjónarmiða,
en algengt er að búféð þoli ekki
flutningana.
Ástralía flytur árlega út 6 millj-
óna lifandi fjár og eina milljón
nautgripa, einkum til Miðaustur-
og Asíulanda. Aðalástæða fyrir
þessum flutningum er að kaup-
endur geti slátrað fénu eftir
múslímskum reglum.
(Internationella Perspektiv
nr. 37/2003).
Heyrnarskaðar í
LANDBÚNAÐI í SvÍÞJÓÐ
Sænskir bændur eru með lé-
legri heyrn en aðrir Svíar, en
30% þeirra telja sig vera með
skerta heyrn. Samsvarandi
hundraðshluti verkamanna er
16% og sjálfstæðra atvinnurek-
enda er 17%. Dráttarvélar og
keðjusagir eru algengustu há-
vaðavaldarnir í sænskum land-
búnaði en mestur verður þó há-
vaðinn við fyllingu votheysturna
og mölun á korni.
(Bondebladet nr. 1-2/2004).
122 - Freyr 1/2004