Prentarinn - 01.01.1968, Side 11

urnar, — bókmenntaarfinn — oft aleigu ís-
lenzka einyrkjans.
En með vaxandi borgarmenningu eykst þeim
ásmegin. Þeir taka smótt og smótt að leggja
frá sér hakann og skófluna; verða brátt hlut-
gengir í þjóða-„safninu“ til ábyrgðarmeiri
starfa, og með tíð og tíma taka þeir forustuna
í ýmsum veigamiklum þáttum þjóðlífsins.
Nægir þar að nefna blaða-, bóka- og tímarita-
útgáfu þeirra; byggingarframkvæmdir, sem
eru einstæðar, sé miðað við höfðatölu og arf-
genga þekkingu í byggingarlist. Ber Winnipeg
enn í dag merki hinna stórhuga manna. Vart
Starjsjólk Columbia Press og Lögbergs áriS 1955:
Frá vinstri: Einar P. Jónsson, ritstjóri, Arni Þór Vík-
ingur, vélsetjari, Ste/anía Eydal, Jóhann Tli. Beck,
prentsmiSjustjóri, Flora Benson, Joleen Helgason,
Sigurður Rósenkranz, SigríSur Sigurjónsson, Björn
Benson, prentari, Bragi Thorgrimsson. — Myndina
tók Kjartan O. Bjarnason.
verður gengin sú gata í hinni snyrtilegu borg,
að ekki blasi við manni eitthvert stórhýsið,
sem risið hefur af grunni fyrir atbeina fram-
gjarnra Islendinga. I félagslífi verða þeir einn-
ig áberandi og áhrifaríkir á ýmsum sviðum.
Hér er ekki rúm til að rekja þá sögu, en óneit-
anlega er hún girnileg til fróðleiks.
. .. Mörgu hefur verið spáð og margt hefur
verið rætt og ritað um lífsskilyrði og lífsmögu-
leika íslenzkrar tungu og íslenzks ])jóðernis í
Ameríku og langt er nú síðan að menn þóttust
sjá dánardægur hennar og kváðu upp dauða-
dóm yfir öllu íslenzku á þessu meginlandi.
Dauðir eru nú þeir menn sumir, en íslenzkan
lifir enn, og hinir, sem enn eru á lífi, úr þeirri
hjörð, líklegir til að safnast til feðra sinna á
undan „ástkæra, ylhýra mólinu“, því þó dofn-
unarmerki kunni að sjást sumstaðar hér í álfu
á meðal Islendinga ó virðingu og viðhaldi á
PRENTARINN
9