Prentarinn - 01.01.1968, Qupperneq 29

Eftir Hörð Svanbergsson
Á kvöldin er hægt að finna eitthvað við
allra hæfi, svo sem hlusta á konsert eða horfa
á söngleik í hallargarðinum, gönguferð um
hæðirnar og njóta útsýnisins, en auðvitað
ekki einn, heimsækja dýra skemmtistaði,
. .* .. _ . , ganga um gömlu borgina, og hressa sig á stúd-
Wleslock-verksmiojurnar. Par eru smioaoar Urginal ^ v ° °
Heidelberg digulvélar, eins- og tveggja-lita cylinder- entakrám með góðu öli, söng og gleði, hlusta
vélar, stönsunarvélar og ojjselvélar. á undurfagra ungverska músík flutta af hjart-
221,726 lítra. Fatið hefur varðveitzt vel, en
ölið er þrotið.
Þj óðsaga er sögð af þessu keri: Af ótta við
að þjónustulið, óbreyttir hermenn og aðrir
óverðugir gengju í ölið, réð Friðrik til sín
slyngan kjallaravörð, sem Perkeó hét, og var
hann dvergur. En vegna smæðar sinnar þótti
hann ólíklegur til stórræða í drykkjunni, en
þó fór svo að Perkeó tæmdi kerið á skömmum
tíma, og var þá mikil ölþurrð í höllinni. Per-
keó varð eftir á mjög þyrstur og ætlaði að
svala þorsta sínum með vatni, en datt þá nið-
ur dauður.
ans innlifun á kyrrlátum veitingastofum,
gönguferð á gömlu brúnni eða meðfram ánni,
horfa á silalega fljótapramma sigla aftur og
fram eða sigla á fallegum lystibótum á Nekkar-
fljótinu upp eftir hinum þrönga Nekkardal, á-
samt fólki á öllum aldri, njótandi veðurblíðu
og kyrrðar kvöldsins. Já, þessi borg er sann-
kölluð paradís. Eitt er það sem allir borgarbú-
ar eru mjög hreyknir af, en það er orðstír
verksmiðjunnar, sem ber nafn borgarinnar
Heidelberg, og er það að vonum, því flestir
sem að prentun vinna hafa notið einhverrar
reynslu frá þessari þekktu verksmiðju.
PRENTARINN
27