Unga Ísland - 01.12.1947, Síða 30

20
slíkra fjársjóða eru alltaí lifandi manneskjur, þó að margt
geti orðið þeim erfitt. Eitt af því, sem hægt er að geyma
svona, eru minningar frá barnsárunum.
Gagga Lund fór ellefu ára gömul frá Islandi. Hún skildi
við allt það, sem íslenzkt var og hún hafði lært að elska
með sínum opnu barnsaugum og næma barnshuga. Hún
hélt síðan í minningarnar um það með órjúfandi tryggð,
ekki neinum kveljandi söknuði eða sársauka, heldur með
ást og gleði og ræktarsemi. Hún flaug burt eins og „máfur
úr Norðurhöfum“, fús að sjá ný lönd og ný höf. En hvar
sem hún fór, andaði um hana blár svali frá Esjunni, grænn
ilmur frá gróandi túnum, hvítleitúr sjávarniður utan af
Nesi og máttugur hljómur af íslenzkri tungu. Hún skildi
barnshjarta sitt eftir í þessum heimi, og þar er það enn á
vísum stað. Það er fjöreggið hennar, sem ekkert getur
grandað. Hún á enn barnslundina, samhliða öllum sínum
ríku gáfum, menntun og reynslu fullorðinsáranna. Hún á
gleði barnsins, svo að stundum getur manni fundizt, að
það sé hennar aðaleinkenni, hvað hún er fyndin og gaman-
söm og getur glaðzt af öllu, sem er skemmtilegt. En hún á
líka alvöru barnsins, hún er mikil trúkona og ber djúpa
lotningu fyrir öllum undrum tilverunnar og mannlífsins. Og
hún er algjörlega laus við hégómaskap og uppgerð. Allt
þetta hefur gert henni auðvelt að skilja einlægustu, innstu
og upprunalegustu tilfinningar óspilltrar alþýðu í öllum
löndum og túlka þær með ósvikinni list, þegar hún fer með
og talar um þjóðkvæðin og þjóðlögin. Þetta er leyndardóm-
urinn, sem ég hef viljað segja ykkur frá, um sigurfarir litlu
stúlkunnar í Apótekinu.
\