Dagfari - 01.11.2006, Blaðsíða 31

um pólitík. Kallinn var mjög ósáttur við Sandinistana.
Hann vildi bara fá þá burtu. Þeir voru búnir að eyði-
leggja allan bisness fyrir honum.
Annað sem er Gunnari minnisstætt er að hvergi sá
hann betl í Nicaragua ólíkt því sem hann varð var við
í löndunum í kring. Þá þótti Gunnari fólkið í
Nicaragua glaðvært og vingjarnlegt og ekki eins þving-
að og í nágrannaríkjunum Hondúras og Guatemala.
Má gera því skóna að það hafi verið vegna þess að
Sandinistar leyfðu opnar umræður og þar með
óþvingaðra samfélag í staó þess að þagga niður í gagn-
rýnisröddum með ógnunum og ofbeldi. En eins og
rakið hefur verið réru Contrarnir og Bandaríkin að því
öllum árum að skemma sem allra mest fyrir
Sandinistum og eyðileggja þar með allar þeirra
umbótatilraunir - sem snerust í raun um það eitt að
fólk losnaði úr fjötrum fátæktar og eymdar. Þeirri
fögru hugsjón er ágætlega lýst í texta við dægurlag
sem Gunnari er minnisstætt og vinsælt var í
Nicaragua á þessum árum. Að lokum er við hæfi að
grípa þar niður í frásögn Gunnars þar sem vikið er að
því:
Ég man - það var viðlag í dægurlagatexta. Það var
sönghópur - svona byltingarsinnar. Það var svona
viðlag: „Quieremos pan con dignitad." Þetta var það
sem Nikarnir [íbúar Nicaraguaj vildu. Þeir vildu bara
fá að borða brauðið sitt og fá að rækta sitt korn í friði,
fá sitt land og geta borðað sitt brauð. Skilurðu hvað ég
á við? Skilurðu hvað þetta þýðir? „Quieremos pan -
con dignitad." - „Viljum brauð - með virðingu."
- Þórður Sveinsson
- Myndir eru úr einkasafni Gunnars
Dagfari • nóvember2006 31