Heimilisritið - 01.06.1945, Qupperneq 7

ust þokuslæðum, en blómlegur
hitabeltisgróður þakti brattar
hlíðar þeirra, alveg niður að yf-
irborði hins dimmbláa hafs. Fyr-
ir innan hvítan brimgarðsborð-
ann, þar sem holskeflur úthafs-
ins brotnuðu froðufellandi, var
logntært lón inn á milli pálma-
trjáa og lágreistra timburkofa.
„Það hlýtur að vera dásamlegt
að eiga heima hérna“, sagði hún.
^„Þetta er hrein og bein paradís“.
„Já, paradís okkar, Hazel“,
sagði ungi maðurinn, sem stóð
við hlið hennar. „Hugsaðu þér,
hvað það verður gaman að ganga
hér saman, við tvö í blómabreið-
um milli trjánna“.
Hann reyndi að grípa hönd
hennar, en hún dró hana að sér.
„Þú mátt ekki tala svona“,
sagði hún í bænarrómi. „Þú
veist að við höfum engan rétt
til þess. Eg er enn trúlofuð
Michael. Því aðeins að hann
leysi mig frá heitbindingu minni
af frjálsum vilja, getum við gert
slíkar áætlanir í alvöru. Vertu
nú vænn, Barry, og hjálpaðu
mér til að geta komið til hans
með hreina samvizku, sannfærð
um að hafa ekki svikið traust
hans“.
„Hreina samvizku ...“ Barry
Hunter leit í augu hennar. „Er
það svona mikilvægt?“ spurði
hann. „Hefurðu ekki hugleitt, að
þú svíkur sjálfa þig og eyðilegg-
ur framtíð þína um leið og þú
segir skilið við mig? Hefur það
ef til vill ekkert að segja?“
„Barry, það er ekki rétt af
þér að tala svona. Hvers vegna
viltu ekki reyna að líta á mál-
ið út frá mínu sjónarmiði?“
„Af því að ég elska þig, Hazel.
Og ég verð brjálaður þegar ég
hugsa til þess, að þú ætlir nú
að fara til annars manns. Eg get
ekki skilið, að þú hafir þurft að
sýna þessum Michael Mallory
nokkra tryggð. Þú segir sjálf, að
hann hafi ekki skrifað þér síð-
ustu sex mánuði, og fyrir þann
tíma ekki nema með höppum og
glöppum. Ef eg skil það rétt, þá
hafa Suðurhafsmeyjarnar veitt
hann í net sitt, eins og svo ótal
marga aðra bæði fyrr og síðar.
Hann hefur ekki haft þrótt í sér
til þess að standast loftslagið
hérna, eins og fleiri. Og ég hugsa
að hann kæri sig ekkert um að
leggja út í langvarandi hjóna-
band“.
„Eg skal nú brátt komast að
raun um það“, flýtti Hazel sér
að segja. „Ekki er ósennilegt, að
þú hafir á réttu að standa, Barry.
Michael er áhrifagjarn. En ef
hann vill enn ganga að eiga mig,
þá verð ég að halda loforð mitt.
Þú hlýtur að skilja það“.
„Þú verður þó að minnsta
kosti að segja honum frá mér —
að þú elsk....“
HEIMILISIUTIÐ
S