Heimilisritið - 01.06.1945, Qupperneq 24

hann una sér betur, í návist sinni,
heldur en kona hans hefur verið
fær um.
Hér skal drepið á það, sem oftast
má finna í íari þeirrar eiginkonu,
sem venjulegur eiginmaður kann
vel að meta og dáist að.
Hún er góðgjöm og samvinnu-
Þýð.
Hún lætur ástúð sína ekki ein-
ungis í Ijós, þegar hún endurgeldur
ástaratlot mannsins, heldur einnig
með því að kyssa hann og sýna
honum blíðuhót alveg óvænt.
Hún snýst í kringum hann og
hjúkrar honum af alúð, þegar hann
SKRÍTLUR
Sparsemi
Skotinn, sem kemur að konu
sinni þegar hún er að faðma ó-
þekktan karlmann: „Gakktu
fram fyrir ástvin þinn kona, ég
ætla að skjóta ykkur bæði“.
LJÓTT IJM LÖGFRÆÐINGA
„Skyldu hjónaskilnaðir vera í
himnaríki“.
„Hvers vegna«ekki?“
„Af því að þar eru engir lög-
fræðingar til þess að koma
þeim í kring“.
TVÍRÆÐUR DÓMUR.
Ungt skáld sendi útgefanda nokkr-
um handrit af kvæðum, sem skáld-
ið tók fram, að ættu ekki að koma
út fyrr en eftir dauða sinn. Útgef-
andinn las kvæðin yfir, endursendi
þau og skrifaði skáldinu:
„í nafni bókmenntanna og þjóðar-
innar óska ég yður langra lífdaga“.
22
er veikur, og lætur hann njóta
hvíldar þegar hann er þreyttur.
Hún forðast að giagnrýna hann.
eða andmæla honum í annarra
eyru.
Hún klæðir sig smekklega og er
hreinleg og reglusöm í heimilisverk-
um.
Hún býr til góðan mat, og þá
rétti, sem honum þykja beztir og
hefur matinn til á réttum tíma.
Hún „styrkir hann í stríði“ með
því að hrósa honum af einlægni og
segir honum, að hún sé glöð yfir
því, að hann skuli ekki vena eins og
aðrir eiginmenn.
„Þeir vitru segja.“
Mennirnir vildu leggja undir
sig jörðina, og það tókst þeim.
Þeir vildu beizla náttúruöflin og
það heppnaðist þeim. Að lokum
urðu þeir ofstopafullir og álitu
sig geta stjórnað sjálfum sér —
og þá fór allt í hundana.
ÞOLINMÆÐIRAUN
— Þolinmæðin þrautir vinnur
allar. Ekkert í heiminum er svo
erfitt, að það sé ekki framkvæm-
anlegt, ef vilji og þrautseigja eru
fyrir hendi.
— Jæja, hefurðu nokkurntíma
reynt að troða tannkremi aftur
inn í kremtúbuna?
Þurfti hvíld.
Læknirinn: — Þér eruð alveg
heilbrigðar, frú mín. Þér þurfið
bara að hvíla yður.
Konan: — Læknir! Þér hafið
ekki einu sinni litið á tunguna í
mér. Sko.
Læknirinn: — Hm, já. Hún
þarf að hvíla sig líka.
HEIMILISRITIÐ