Heimilisritið - 01.06.1945, Síða 34

HrapalleoBF uHIoídouf
Snásaga eftir NQ.EL V. FELLQN
JANE VIRTI fyrir sér stóra,
íburðarmikla skrauthýsið með
rammlegu stálrimlagirðinguna
umhverfis skrúðgarðinn. Hún
var kvíðin. En hálfu kvíðnari
varð hún, þegar hún gekk upp
marmaratröppurnar, að útidyra-
hurðinni og hafði sitt steinljón-
ið til hvorrar. handar.
Hún hafði í fyrstu orðið dá-
lítið upp með sér um morgun-
inn, og um leið undrandi, þegar
hin fræga frú Chenoweth hafði
boðið henni í heimsókn. Frú Che-
noweth, sjálf abbadísin í sam-
kvæmislífi borgarinnar, hafði í
eigin persónu hringt til hennar
og boðið henni í eftirmiðdags-
kaffi. Jane hafði orðið undrandi,
en undrun hennar breyttist
smátt og smátt í óttablandinn
kvíða. Hún braut heilann um
það, hvort hin haukfránu augu
frúarinnar hefðu séð eitthvað
það, sem afhjúpaði hina leyni-
legu ást, sem Jane bar til Jacks
sonar hennar.
Þau þrjú ár, sem Jane hafði
starfað sem einkaritari Jacks
Chenowths hafði hann ávallt
komið mjög alúðlega fram við
hana og oft boðið henni að borða
eða drekka með sér kaffi í veit-
ingahúsum. Samt hafði hún
aldrei verið viss um, hvort hann
endurgalt ást hennar. Og þó
hafði hann kysst hana einu
sinni, þegar hann fylgdi henni
heim seint' um kvöld, og þá
hafði hún vonað, að . . .
Frú Chenoweth hafði verið «
kynlega blíð á manninn, þegar
hún talaði við hana í símanum.
Það lá við að hún hefði verið
væmnislega elskuleg. — Jane
32
HEIMILISRITIÐ