Heimilisritið - 01.04.1946, Qupperneq 19

Iiafði verið fjarstæða af lienni að
halda, að hún gæti verið undir
sama J»aki og Donald og Amber
og horft róleg á þennan bjart-
hærða telpuhnokka gera Donald að
athlæ^i. Þ;i9 vai1 augljóst fyrir
alla nema Donald, að Amber var
stelpugopi. sem naut þess að vera
trúlofuð ríkum manni, þrjátíu og
þriggja ára gömlum, sem hafði
einkaíbúð í ríkismannahverfi í
Loridon og sveitasetur í Devon-
shire.
Hilary kréisti saman ískalda
lófana. Þetta þýddi ekki, hún
varð að fara — hún endurtók þetta
með sjálfri sér í langan tíma og
kverkar hennar urðu þurrar og
hrjúfar af ótal sígarettum.
Um morguninn þegar hún vakn-
aði, var glampandi sólskin. Don-
ald yrði glaður yfir góða veðrinu,
því að hin hjartfólgna jörð hans
myndl líta vel út í sölskrninu, þeg-
ar hann færi með vini sína til að
sýna þeim hana. Donald... Don-
ald.... alltaf hugsaði hún um
Donald. .. átti þetta að verða svo
allt hennar lí'f? Atti hún að vakna
á hverjum morgni við tilhugsun-
ina um hann? Myndi það ávallt
verða svo, að um leið og hún
-væri vöknuð á morgnana fyndi hún
sama stinginn rvrir hjartanu, þegar
hún minntist þess, að hann væri
ekki lengur hennar.... að hann
hefði í raun og veru aldrei verið
hennar.. . ,?
Hún varð sú fyrsta niður í borð-
stofuna, morguninn eftir að þau
komu á sveitasetui Donalds. Rétt
á eftir kom Donald. Hann stóð
andartak i dyragæt'tinni og horfði
á hana, þar sem hún stóð við mat-
borðið, grönn og glæsileg í ferða-
dragt sinni og var að láta steikt
egg og hangiflcsk á diskinn sinn.
Hann varð hugsandi á svip og
þungbrýnn.
Hafði hann gert vitlcysu, hugs-
aði hann andartak, svo stælti hann
hryggvöðvana og gekk inn:
„Skelfing ertu gráðug á svipinn“,
sagði hann. ,.Þú ætlar líklega að
skilja eitthvað eftir handa' hús-
bóndanum?“
„Sjálfur getur þú verið gráðug-
ui“, sagði húu án þess að snúa
sér við. „Kenndi mamma þín þér
það ekki, að húsbóndinn bíður,
þangað til gestir hans hafa fengið
sér?“ Hann var nú kominn að hlið
hennar og lagði handlegginn kunn-
ingjalega vfir axlir hennar og háls.
„Það er hreint ekki sem verst lykt
af þessu“, sagði hann og þefaði af
matnum. Ililary sneri sig úr faðmi
hans. Henni fundust innahót hans
óþolandi.
SKÖMMU síðar komu hinir
gestirnir, og Hilary létti við komu
þeirra. Það var ánægjuleg stund
á meðan þau borðuðu. Þau hlógu
og gerðu að gamni sínu, þangað
til Amber kom. Hún var í ósmekk-
HEIMILISRITIÐ
17