Heimilisritið - 01.04.1946, Qupperneq 23

á ferðum
Framhaldssaga ettir MI6N0N 6. EBERHART
FORSÖGUÁGRIP: viðstÖdd“.
BLAKIE LÆKNIR, sem bjargað liefur
lífi IVANS GODDENS með því að leggja
sig allan fram, hefur skýrt MARCIU
GODDEN frá því, að Ivan sé væntanleg-
ur heim af sjúkrahúsinu síðar um daginn.
Blakie er góður vinur fjölskyldunnar og scr
að Marcia hefur verið andlega kúguð og
niðurbæld í hjónabandinu. Árangurslaust
reynir hann að fá Marciu til að fara frá
Ivan. Viljaþrek hennar er lamað. Eftir
burtför Blakies hittir hún nágranna sína
•og vini, ROB og VERITY móður hans.
l’au Rob og hún fara að tala saman, og
þá, skyndilega og óvænt, komast þau að
raun um að þau elska hvort annað heitt
og innilega. En henni finnst hún ekki geta
flutt tafarlaust burt frá Ivan, hversu hart
sem Rob leggur að henni í þeim efnum.
„Þetta er öðru vísi en þú held-
ur!“ hrópaði Robert, „því að hún
elskar mig, og við höfum, núna
rétt áðan, gert okkur það ljóst, að
ekkert getur framar orðið eins og
það hefur áður verið, hvað okkur
snertir. Ég get ekki látið hana fara
aftur fti’l hans. Ég get það ekki.
Það er ekki til neins að tala um
það“.
„Þú verður", sagði Verity kyrr-
látlega.
„Þið ■ talið um mig“, sagði
Marcia, „eins og ég væri alls ekki
Rob þrýsti henni fastar að sér
og sagði óþolinmóðlega: „Fyrir-
gefðu, hjartað mitt. En hvernig
stendur á því, að þú getur ekki
opnað augun fyrir staðreyndunum?
Ætlar þú sjálf að skapa hindrun
fyrir — fyrir því, að við getum
notist?“
„Marcia verður að fá að átta
sig“, sagði Verity hægt og skýrt.
,,Og það er ekki hún sem hindrar,
heldur Ivan —“.
,,Ivan“, sagði Robert. „Já, og
það, hvernig hann kemur fram við
Marciu“.
Varir Vcritys voru hvítar.
Marcia hreyfði sig. Hún varð að
fara. Hún reis á fætur í djúpum
þönfcum.
„Ég verð að vera þar“, sagði
hún, „þegar hann kemur heim“.
Hún var föl ; andliti og hafði ákaf-
an hjartslátt. Svo bætti hún við
með lágri, hrollkendri rödd og leit
til Veritv: „Þú þekkir ekki —
Ivan“. Hún hvíslaði nafn hans,
eins og liún væri hrædd um að
hann kynni að heyra til hennar.
Verity sneri sér undan birt-
unni. „Það koma tímar“, sagði
HEIMILISRITIÐ
21