Heimilisritið - 01.07.1946, Qupperneq 34

Hnýtiröu hálsbindiÖ rétt?
LeiÖbemmgar um hvernig binda skal
hálsbindiÖ svo vel fari
ÞAÐ ER mikið atriði í klæða-
burði karlmanna, að hálsbindi
þeirra séu smekkleg og hnúturinn
fari vel. En það er einmitt mikl-
um vandkvæðum bundið fyrir
marga að binda hálsbindi sín svo
að vel fari. Einfaldur hnútur vill
oft vera skakkur og ólánlegur.
Hinn venjulegi, einfaldi hnútur
er lítið notaður nú orðið. Ef hann
er notaður, er þess gætt, að hin
rétta feliing komi undan hnútnum
framan á bindinu.
Hinsvegar er annar hnútur til-
♦tölulega nýr, sem allir velklæddir
nútímamenn nota. Það er hinn
svonefndi Windsorhnútur, sem
virðist í fyrstu vera afar flókinn
og margbrotinn, en er í raun og
veru ofur auðveldur, þegar maður
veit, hvernig hann er hnýttur.
Hér er sýnt, hvernig fara á að
því að hnýta báða þessa hnúta
rétt.
Fyrst er þá hinn venjulegi ein-
faldi hnútur. 1. Lengri og breiðari
endinn er krosslagður yfir styttri
endann ... 2. Tekinn undir styttri
endann ... 3. Krosslagður fram-
Niðurl. af I>ls 31.
sem heilvita eru, þá er sá rithöf-
undur piparsveinn.
Jorgi frændi minn fór að spila og
syngja í garðinum, undir möndlu-
trénu. Afi minn þagnaði og lagði
við eyra. Iíann settist á legubekk-
inn, tók af sér skóna, og andlit
hann breytti um svip.
Ég gekk fram í eldhúsið og
drakk þrjú eða fjögur vatnsglös,
til að slökkva þorsta minn eftir
hrísgrjónin kvöldið áður. Þegar ég
kom aftur inn í setustofuna lá
gamli maðurinn endilangur á legu-
bekknum, fallinn í svefn, og son-
ur hans, Jorgi, söng fullum hálsi
lofsöng til alheimsins með sinni
fögru, dapurlegu söngrödd. (h).
E N D I B
32
HEIMILISRITIÐ