Heimilisritið - 01.07.1946, Síða 36

Vann hann fyrir gýg?
Orðfá en efnismikil saga um mann, sem ekki
öðlaðist réttmæta frægð eða fjárgreiðslu fyrir
óeigingjarnt ævistarf — en hlaut hins vegar
það endurgjald, sem hvorki heimsfrægð né
veraldarauður gátu jafnazt við.
CALDER Chesham vonaði, að
Mildred hefði ekki * tekið eftir
vandlætingarsvip hans, þegar hann
leit í kring um sig í fornfálegu og
skuggalegu en þó hlýlegu setustof-
unni. Hann hugsaði með sér, að
úr því að hún hefði eytt fjörutíu
árum ævi sinnar í það að létta und-
ir með manni sínuin og gera hann
hamingjusaman, þá væri iítið vit í
að særa tilfinningar hennar með
því að láta uppskátt við hana,
hvaða álit hann hefði í raun og
veru haft á Daníel og auðnuleysi
hans.
„Við Daníel höfðum snemma
svo óskyld áhugamál, að það er
orðið óraiangt síðan við hættum
að umgangast hvorn annan“, sagði
Chesham. „En hvað sem því líður,
þá vorum við 'bræður og þar af
leiðandi vona ég þú gangir þess
ekki dulin, að þú megir reiða þig
á aðstoð mína, nú þegar hann hef-
ur fallið frá“.
%
„Þakka þér fyrir“. Mildred lagði
frá sér prjónana sína, í fyrsta
skipti síðan þau komu frá jarðar-
förinni. „Það er fallegt af þér að
segja þetta“, bætti hún við. „En
þar sem Daníel skildi þannig við
allt, að ég þarf engar áhyggjur að
hafa, þá er í rauninni ekkert, sem
þú getur gert fyrir mig“.
CHESHAM leit aftur á slitnu
húsgögnin, og undraðist það,
hvernig maður, sem augsýnilega
hafði aldrei komizt neitt áfram,
jafnvel ekki á þeirri braut sem
hann hafði kosið sér, gæti hafa
skilið nokkuð eftir nema erfiðleika
og áhyggjur. Hann ávítti sjálfan
sig fyrir að hugsa svona mikið um
þessar óræku sannanir fyrir ónytj-
ungsskap bróður sín, og leitaði að
orðum sem myndu ekki særa ekkju
hans.
„Þú veizt auðvitað, að ef ég
gæti komizt hjá því, myndi ég ekki
34
HEIMILISRITIÐ