Heimilisritið - 01.07.1946, Blaðsíða 45

stofunni, hvar Jacob Wait stóð
yfir tveimur mönnum er voru
að taka ljósmyndir af einhverju
gulleitu dufti, sem dembst hafði
á skrifborðið. Á gólfinu var
hvítleitur stór blettur. Dúkur-
inn var á litla teborðinu.
Hún gat ekki farið inn í stof-
una og tekið bréfið fyrir fram-
an augun á þeim. Það væri
næstum sama og að rétta þeim
bréfið.
Auk þess var óvíst að það
væri þar enn.
Hún varð að bíða þar til þeir
færu. Hún þyrfti ekki að vera
nema mínútu ein í stofunni.
Hún varð að sæta lagi. Ekki
gátu þeir meinað henni'aðgang
að hennar eigin herbergjum.
Jacob Wait leit upp og sá
hana. Hann gekk í áttina til
hennar og sagði:
„Mér þætti vænt um að mega
tala nokkur orð við yður eins-
lega, frú Godden“.
VII. KAPÍTULI
Hann yfirheyrði hana svo sam-
fleytt í fjórar klukkustundir.
Tvisvar á meðan þeir spurðu
hana í þaula, gáfu þeir henni heitt,
sterkt kaffi, sem þeir komu með
i hitaflösku er þeir létu á borðið
við hliðina á blóðistokknum hnifn-
um. Allt annað hafði verið tekið
af því — pappírsarkir, bækur og
annað. Kaffiflaskan og morðvopn-
ið voru einu munirnir á svartri,
gljáandi borðplötunni.
Það kólnaði inni, því Ancill
gleymdi að kynda, og þá lögðu þeir
flónelsjakka, sem Ivan hafði átt,
yfir herðar hennar.
Þeir höfðu kveikt á öllum per-
um í stofunni, og síðara hluta yf-
irheyrslunnar beindu þeir ljósinu á
standlampanum, hjá brúna hæg-
indastólnum, beint framan í and-
lit hennar.
Auðvitað urðu þeir að gera það.
Þetta var þeirra skyldustarf. Henni
varð það smátt og smátt Ijósara.
Hún var eina manneskjan, sem
var í húsinu, þegar Ivan Godden
var myrtur, að Ancill og Emmu
Beek frátöldum, en þau héldu því
fram, að þau hefðu bæði verið í
eldhúsinum, þegar morðið var
framið, svo að samkvæmt fram-
burði þeirra gátu þau ekki verið
sek. Hún hafði verið eiginkona
hans. Hún vissi um hnífinn. Þeir
komu oft að því atriði.
Kannaðist hún við hnífinn? Já.
Var hann einn af húsmununum?
Já. En hann var nýr — til hvers
átti að nota hann? Það var illgres-
ishnífur.
Þeir litu rannsóknaraugum á
hann. Hm, hann var öllu líkari
rýtingi, með mjótt tvíeggjað blað.
Sennilega var þó hægt að nota
hann til þessS
Jacob Wait ræskti sig.
HEIMILISRITIÐ
43