Heimilisritið - 01.07.1946, Qupperneq 60

inu og barði í þilið og kunni alls
ekki að meta list mína. Þá flúði ég
inn í baðherbergið og hélt þar á-
fram.
Berlín, 6. nóvember 1940.
Roosevelt var kjörinn forseti í
þriðja sinn! Það er rokna löðrungur
fyrir Hitler og Ribbentrop og alla
nazistastjórnina.
Hitler hefur alltaf borið holla
virðingu fyrir Roosevelt og jafnvel
haft nokkurn beyg af honum, því
að hann er exnn hinna fáu, miklu
lýðræðisforingja, sem fram hafa
komið síðan beimsstyrjöldinni
lauk, og hann getur verið harður
í horn að ta'ka. Hvemig var í
Frakklandi og hvernig í Englandi,
þangað til Churchiil tók við? Og
hann dáir Stalin fyrir seiglu hans.
Gengi Hitlers er að nokkru leyti
þeirri heppni hans að þakka, að
miðlungsmenn höfðu örlagaþræði
lýðræðisríkjanna í ’hendi sér, svo
sem þeir herrar Daladier og Cham-
berlain.
Mér er sagt, að síðan Hitler
hvarf frá innrás í Bretland í haust,
styrkist hann æ meira í þeirri trú,
að Roosevelt sé versti fjandmaður
hans og erfiðasti Þrándur í Götu
hans til heimsyfirráða og jafnvel
tii þess að fullsigra Evrópu. Og
það er efalaust, að hann og fygli-
fiskar hans reistu sér glæstar vonir
á ósigri Roosevelts. Jafnvel þó að
Wilkie snerist til fullkomins fjand-
skapar við Þjóðverja, töldu nazist-
ar víst, að yrði hann kosinn, mundi
verða tveggja mánaða millibilsá-
stand í Washington og á meðan
yrði ekkert úr framkvæmdum til
hjálpar Bandamönnum. Þá hugðu
þeir, að í enn fleiri mánuði yrði
hikað og fálmað á meðan Wiikie
væri að taka stefnuna^svo óreynd-
ur sem hann er í stjórnmálum og
heimsviðskiptum. Ríki nazistanna
hlaut óhjákvæmilega að græða á
þessu.
En nú eiga nazistar Rooseveit
að mæta í fjögur ár enn, Roosevelt,
sem Hitler hefur mörgum sagt, að
eigi höfuðsök á því, næst Winston
Churchill, að Bretar þverskallast
og veita honum viðnám. Það var
engin furða, þó að andlitin dyttu
af þeim í Wilhelmstrasse, þegar
það fréttist, að Roosevelt hafði
sigrað.
Berlín, 9. nóvember 1940.
Þjóðverjar segja ýmasr skrítkir
um þessar mundir. Hér er sýnis-
horn:
Flugvél hrapar með þá Hitler,
Göring og Göbbels, og hún fer í
mola. Þeir farast allir. Hver bjarg-
ast?
Svar: Þýzka þjóðin.
Maður nokkur frá Köln hefur
sagt eftirfarandi sögu og fullyrðir,
að hún sé sönn:
Framh. í ncesta hefti.
58
HEIMILISRITÍÐ