Heimilisritið - 01.07.1946, Qupperneq 62

GÚSTI, eiginmaður Önnu kem-
ur inn í stofuna, án þess að hún
verði þess var. Þegar hann heyrir
síðustu setninguna, tekur hann það
ráð, að standa á hleri þar sem hann
er, á meðan símtalið stendur yfir.
— Einu sinni varstu mikið að
hugsa um Jón.
— Jæja — já — finnst þér?
— Elsku bezta, já, ég verð líka
að nota tímann. En þú getur ekki
ímyndað þér, hvað ég hlakka til
á sunnudaginn; — Beta — mér er
sama, hvort það verður Georg,
Stefán eða Karl — ég skal svei mér
fá tækifæri til að gæla við hann,
gera hann vitlausan í mér — já,
ég veit. — Vertu bless, Betty,
bless.
Þegar símtalinu er lokið kemur
hún auga á Gústa.
SKRÍTLUR
,.HEPPINN“.
Kalli: „Varstu heppinn á veðreiðunum á
sunnudaginn?"
Pétur: „Það var ég sannarlega! Ég fann
túkall eftir úrslitahlaupið, svo að ég þurfti
ekki að ganga heim“.
MJÖG HÁS
Frænkan: — Hvernig líður litla bróður,
Mummi minn?
Mummi: — Hann er alltaf lasinn og allt-
af hás. Hann er svo hás, að ef hann gæti
talað, kæmi hann ekki upp nokkru orði.
60
— Nei, sæll, elsku Gústi minn!
Ég heyrði þig alls ekki koma!
Hann: — Nei, því trúi ég vel
— það var víst ekki alveg eftir
prógramminu, að ég skyldi hlusta
á þetta samtal, eða hvað? Ertu
annars alveg búin að missa þessa
litlu glóru, má ég spyrja? Hver er
þessi Beta? Líklega einhver úr
bransanum. — Ertu annars alveg
orðin snarvitlaus? Hvað er þetta
eiginlega?
Hún: — Elsku, bezti Gústi minn.
Hvernig talarðu? Veiztu ekki að
við erum boðin til Betu og Jónas-
ar í skírnarveizlu á sunnudaginn?
— Við vorum að tala um, hvað
drengurinn ætti að heita!
ENDIS
GÖMTJL EN GÓÐ
— Hefurðu heyrt að Kalli Karla er
hættur að drekka?
— Nei, úr hverju dó hann?
TVÖ SJÓNARMIÐ
Bjartsýnismaðurinn segir: Glasið mitt er
hálffullt.
Svartsýnismaðurinn segir: Glasið mitt er
hálftómt.
UM TVENNT AÐ RÆÐA.
„Hvar er Jón i dag?“
„Ef hann er eins góður kajak-rœðari og
hann heldur, þá er hann úti á kjajak, en
ef liann er ekki betri en ég held að hann
sé, þá er hann að synda".
HEIMILISRITIÐ