Heimilisritið - 01.05.1948, Síða 17

meðan. vagninn brunaði áfram
ei'tir vegum, sem urðu æ mjðrri
og mjórri. Brátt breiddi heiðin
úr sér umhverfis þau, margar
mílur á alla vegu. 1‘aö var ekki
ætlun hennar að setja blett á
sitt eigið nafn, eða verða fyrir
fjandskap frú Pitman-Palm-
er, >em var áhrifarík kona í litla
þorpinu, og gat orðið óþægileg-
ur óvinur, ef hún kæmist að því
að Elissa hefði gert sér hægt.'um
hönd og numið hinn fræga rit-
höíund á brott. Nei, ráðagerð
hennar var snjallari en svo. Hún
hætti engu sjálf. Góðvinur Evu,
Jaek Barlow, var hlutdeildar-
maður í þessu smávægilega
mannráni. Hann myndi koma
fram á, leiksviðið í næsta þætti.
Elissa brosti við tilhugsunina —
brosi, sem Roger Bayard fannst
■töfrandi.
..Við eigum ofurlítinn sumar-
bústað hérna á heiöinni", sagði
Elissa. „Við förum þangað
stimdum um helgar. En nú er
orðið nokkuð langt síðan við
höfum komið þangað, enda var
brotist þar ’inn i fyrra. Eg hafði
hugsað mér að sækja þangað
ýmsa hluti og fara með þá heim,
ef yður er það ekki á móti
skapi?“
..Það er ágætt“, sagði hann.
,.ðlér finnst allt gott, sem þér
gerið, Eiissa“.
i AUGU Elissu urðu ofurlítið
fjarræn og slcömmustuleg, og
brosið hvarf. Þegar hún samdi
áætlun sína, hafði hún ekki gert
ráð fyrir, að hann væri svona að-
laðandi og elskulegur. Hún sá
það á lionum, að hann naut
ferðarinnar og var innilegadrrif-
inn.
Það var skammarlegt að
gabba hann á þennan hátt. Hann
yrði að líkindum sár og bitur
við hana. En Elissa hlaut að
taka meira tillit til Evu en þessa
ókunna manns. Eva var fátæk'
og hafði hætt ölhi í þessa leik-
sýningu. Hann var einn af"þeim
fáu rithöfundum, sem græddu
stórfé á ritmennsku sinni. Það
gat ekki gert honum neitt, þótt
hann missti af þessu kvöldi, en
hitt væri óbætanlegt tjón fyiár
Évu, ef hann tæki frá henni alla
leikhúsgestina. Hún stæði eflir
slypp og snauð, og það mátti
ekki koma fyrir.
„Nú erum við nærri komin“,
sagði Elissa. „Við getum hitað
okkur kaffisopa“, bætti hún við.
,A7ið eigum kaffi, niðursoðna
mjólk, kex og tvíbökur í bú-
staðnum — hafi þjófar ekki ver-
ið þar á ferð aftur“. -
„Það verður indælt“, sagði
hann. Hann brosti og hallaði sér
aftur á bak. Vindurinn stóð í
þykkt hár hans. EIissu leið æ
ver. En þetta varð að gerast.
HEIMILISRITIÐ
15