Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 18

Iíenni létli við þá tilhugsun, að
nú tæki Jaek Barlo.w brátt að
' sér aðalhlutverkið.
Skönimu síðar óku þau lieim
að litlu, lyngivöxnu húsi, og
Elissa stöðvaði bílinn við dyrn-
ar, sem \'oru læstar með hengi-
’ lás.
„Þá erum við lcomin!" Elissa
1 sté út úr bíÍnum, teygði úr sér
og kveikti í sígarettu. „Lítilmót-
leg húsakynni, finnst yður
ekki?“
Roger Bayard hlustaði ekki á
hana. Haiui stóð og horfði út
| yfir víðerni lieiðarinnar, sem
breíddi úr sér á alla vegu. Þau
voru stödd á há-heiðinni, og út-
sýnið var dásamlegt. Frá þess-
um afskekkta stað sá maður
ekki. en iiafði aðeins hugboð um,
þ'orpin í fjarska, þar sem fólkið
bjó, vann og lifði í gleði og
; sorg. ------
„Hér yæri hægt að liía og
! deyja í friði“, sagði liann, og
1 það var eins og hann tidaði alls
ekki x ið hana. Iíún fann sig allt
í einu svo li'tla og lítilmótlega.
Leiksýning Evu, illgirni frú Pit-
man-Pahner og allt annað
1 /annst henni svo vesælt og þýð-
■ inglHaust á þessíiri friðarstund.
„Lifa og unna, Ijúka skeiðinu
f og deyja“, sagði hann og sneri
] ' sér að henni. „Hvað boðar yður
! staður sem þessi?“
„Að allt sé í raun og veru
16
einskisvert, að við mennirnir
séum s\-o óendanlega smáir, og
þó svo stórir. Eg á við, að allt,
sem okkur áhrærir, sé svo smá-
vægilegt, en innra með okkur
búi eitthvað stórt, sem lyftir
okkur svo Iiátt, að við finnum
til þess og viðurkennum það“,
Hann kinkaoi ko'lli. „Einmiti
þannig er það!“
Hann settist á dyraþrepið',
kveikti sér í pípu og liorfði út
yfir þennan -eyðilcga fegurðar-
heim. Hún þagði líka. Hún stóð
í dyrunum fyrir aftan hann og
var glöð og óhamingjusöm í
senn, já, mjög óhamingjusöm,
þegar hann leit upp til hennar
og sagði: „Þakka yður fyrir að
þér fóruð með mig hingað, það
er mér meira virði en yður
grunar".
Elissa svaraði með hálfkæfð-
um orðum, sem hann ekki skildi,
og gekk inn í húsið. Brátt fór
prímusinn að suða, og kaffilykt-
in blandaðist Ivngihmnum.
Skömmu seinna koni Elissa aft-
ur fram í dvrnar og sagði dálít-
ið bæhlum rómi:
„Ef þér viljið kaffibolla, þá er
það nú tilbúið“.
„Þakka yður fyrir, það vil ég
gjarnan". Hann leit spyrjandi á
hana þegar hann kom inn. Það
var eins og hann hefði á tilfinn-
ingunni, að eitthvað væri ekki
eins og það átti að vera. „Það
HEIMILISRITIÐ