Heimilisritið - 01.05.1948, Qupperneq 29

þá lofaði að koma aldrei aftur.
Olræt. . . . Og hann fór að und-
irbúa ferðina, en ég keypti far-
seðil handa honmn með stóru
skipi, sem átti að sigla beint til
Ameríku. Það átti að fara stuttu
fyrir jól.
I seþtember miðjum fór ég
einsamall til sumarbústaðar míns
til þess að ganga þar frá ýmsu
fyrir veturinn. Bústaðurinn var
í 60 km. fjarlægð frá borginni.
Þegar ég kom þangað gerði ég
fyrst það sem gera þur'fti, en síð-
an gróf ég stóra, djúpa gröf inní
bíiskúrnum, sem var áfastur
við húsið. — AlJt ívar fyrirfram
ákveðið og skipidagi. Eg ætlaði
að sjá svo um, að hánn kæmi
aldrei frá Ameríku aftur.
Burtfarardagurimi fyrir mág
minn nálgaðist.
DAGINX sem hann átti að
fara, var konan mín veilc, svo
það var afráðið að ég einn fylgdi
honum lii skips. IIús mitt var í
fitjaðri borgarinnar.
Þetta kvöld, sem skipið átti
að sigla,.var veður kalt og hryss-
ingslegt. Við klæddum okkur því
vel og ég setti bláköflóttan trefil
um háls mér. — Þau systkinin
kvöddust með miklum kærleik-
unx ög ég sagði konu minni, að
ég yrði að mæta á áríðandi
fundi, þegar ég hefði fylgt bróð-
ur hennar til skips og kæmi
sennilega nokkuð seint heim. Síð-
an fórum við útí bílinn minn.
Eg bauð mági mínum að stýra,
— afþví það er svona í síðasta
skipti, — i náinni framtíð, bætti
ég svo við. Hann settist við-stýr-
ið, en ég í aftursætið.
Þegar við höfðum ekið eftir
nokkrum götum bað ég mág
minn að stöðva bílinn, því ég
kvaðst ætla að athuga hvort
kistan væri lokuð, — svo ekkert
tapaðist, — og ég tók af mér
trefilinn og batt hnút á hann.
Má gur minn stöðvaði bílinn og
þá beið ég ekki boðanna lengur,
en smeygði treflinum um háls-
inn á honum, þannig, að hnútur-
inn stóð á barkanum — og herti
að. Eftir örstutta stund fullvisS-
aoi ég ínig um, að aldrei myndi
heyrast í honum fraihar, nema
í gegnum miðil. Eg fleygði trefl-
inum iltum eina bílrúðuna,
klöngTaðist framí framsætið og
ók af stað áleiðis til sumarbú-
staðar míns með töluverðum
hraða.
Eftir tæpa klukkustund var
ég kominn þangað. Eg dró líkið
útúr bílnum og fleygði því niðurí
gröfina, sein ég hafði gi*afið um
haustið. Ferðakistur hans fóru
sömu leið. Síðan mokaði ég mold
yfir allt draslið og gekk svo
vandlega frá gröfinni, að öll
verksunnnerki hurfu. — Þá flýtti
ég mér heim aftur og heilsaði
HEIMILISEITIÐ
27