Heimilisritið - 01.05.1948, Síða 34

r
ilsár og vonsvikinn verganginn þreytti.
Vont er að krækja af almannaleið.
í sporin mín andkulda úlfúðar næddi,
og ormtennur helgrófu blómprýdda rein,
með sjálfsþóttans tilgeið mig heimurinn. nædd*
en hræsninnar oidtuugur mergsleiktu bein.
Nú hef ég misst allt, og mædduraf tárum
móðuna lít ég sem fróandi hel.
Fæturnir spilltir af fleiðrum og sárum
feta um torgengan blágrýtismel.
Örbirgð og hretkyljur ískaldra tíða
auðsýna merkin á slóvgaðri brá;
nú er það lífið, sem lætur mig stríða.
— Leggst hér í duftið hið sölnaða strá.
Lofthvelsins gyðja á glóvængjum þöndum
geislar um húmið og vísar mér leið,
fram. undan blikar af bjartari löndum,
blágullnar vorperlur tindra um meið.
Og dauðinn mig felur í fannhvítum örmum,
en fjallssprunga geymir hin alsnjáðu bein. '
— Hve sælt er að leysast frá lífsstríði og hörmum
með ljósgráar hærur við framandi stein. r
Jónatan Jónsson.
32
HEIMIUSRITia