Heimilisritið - 01.05.1948, Blaðsíða 44

le-ysísöskur, sem fleytti kertmgai-
út yfir freyðandi öldurnar. Síð-
;ui synti kún í vestur, og sólin
skein á hvíta hausinn hennar og
glitraði i kjölfarinu, sem lnin lét
eftir sig. Við horfðum á et'tir
henni, án þess að hreyfa okkur,
þahgað tiJ hún hvarf okkur eins
og skínandi silfurblilv úti við
sjóndeildarhringinn. í>á settum
við aftur á rétta stefnu, og
„Rasmína“ var löðrandi í mar-
airbotn.sleðju stefnanna á milli,
— það var engu líkara en skipið
\æri Öskugrátt af hræðslu.
„Yið verðum' að vinna úr
þessu efni í félagi“, mælti Keller,
og það var J);ið fvrsta sem hann
sagði í fullu samhengi. „Við er-
um hér þrír sáman, allir þraut-
skólaðir blaðamenn, og þetta er
áreiðanlegá það lang stórkost-
legasta „matríale“, sem nokkur
starfsbróðir okkar hefur nokk-
urn tímá átt kost á.’Samvinna,
drengileg samvinna, er það eina
i'etta við þetta tælcifæri".
Eg var þégar á móti þessu. I
blaðamennskunni verður engum
neitt ágengt í samvinnu við
nokkurn, og sízt af öllu, þegar
allir verða að lialda sig við sömu
staðreyndirnar, og þess vegna
genguni \ið til starfans, liver
fyrir sig. Keller skrifaði grein
með þriggja dállca fyrirsögn, og
ræddi þar áf miklum fjálgleik
um hiim „luiííumprúða skip-
stjóra" okkar, en máli sínu lauk
liann í amerískum framtaksanda
og gat Jæss, að það væri maður
frá Daytpn í Ohíó, sem séð hefði
sjóslönguna. Eað var grein, sem
engin lifandi manneskja í allri
veröldinni liefði trúað í einu
orði, — en sem dæmi upp á lit-
auðugan stílsmáta hálfviltrar
þjóðar var hún í liæsta máta at-
liyglisverð. Zuyland skrii'aði
greinargóða skýrslu í hálfan
annan dálk, gat um lengd og
breidd dýrsins, eftir því, sem
hann hugði vera næst lagi, og
birti lista yfir skipshöfnina og
farþegana, er hann kvað alla
reiðubúna að sverja, að hér
væri satt og rétt sagt frá.
Zuyland var hvorki öfgafullur né
taugaveiklaður. Ég skrifaði
greinarlcorn, sem mundi liafa
fyllt þrjá-fjórðn úr smáleturs-
dálki, — en vegna þess, að mér
fór nú að detta margt í hug
varaðist ég að punta nokkuð upp'
á staðreyndirnar.
Keller var, yægast sagt,
liryllilega montinn. Hann var
með ráðagei'ðir um að senda
New York-bJaðinu „World'"
símskeyti . frá Southampton,
pósts.enda greinina sína ti! Am-
eríku samdægurs, en jafnframt
setja London á annan endann
með þessum þriggja dálka sund-
urJausa þv^ettingi. ■ (Nl. næst).
ii
HE-I^iLISRJTIÐ