Heimilisritið - 01.05.1948, Blaðsíða 61

því, ég tneina, ef ég gætti nán-
ar að“.
„Vilduð þér gera svo \'el að
gæta að því?“
„Já, sjálfsagt“.
Gladys fór út úr stofunni.
AYeston leit á Poirot. „Ég skil
ekki hvað þér eruð að fara“.
..Meðl’ædd hirðusemi“, muldr-
aði Poirot. „En í alvöru talað,
ungfrú Brewster fór í sjóinn í
morgun, fram af klöppunum.
Eftir því sem hún segir, var hún
nærri orðin fyrir flösku, sém
kom fljúgandi hér ofan að- Alér
þætti fróðlegt að vita, hver hef-
ur fleygt henni, og hvers vegna".
„Kæri vinur, það getur verið
hver sem vera skal“.
„Nei, alls ekki. Hún gat ekki
komið annars staðar að, en úr
einhyerju af herbergjunum, sem
við höfum rannsakað. Segið. þér
mér: Hvað' mynduð þér gera við
tóma flösku? Auðvftað henda
lienni í bréfakörfuna, ef þér á
annað borð hendið henni frá yð-
ur. Þér færuð ekki að ómaka yð-
ur út á gluggasvalirnar, til þess
að henda henni i sjóinn. Það
væri óþarfa fyrirhöfn, og wo
gæti einhver orðið fyrir henni.
Það gæti hugsast að' þér gerðuð
það, ef yður væri áhugamál. að
jæs.si flaska sæist ekki eftir yð-
•nr“.
. YVeston starði á Poirot. „Ég
minnist þess, að Japp - lögreglu-
HEIMILISRITIÐ
fulltrúi sagði að þér gætuð haft
nokkuð langsóttar hugmyndir,
Þér ætlið þó ekk'i að fara að
halda því fram, að' frú Arlenu
Marshall hafi verið bypjað eit-
ur, og gefið það inn'úr þessari
flösku yðar?“
,,Eg held ekki að það hai’i ver-
ið eitur í flöskunni".
„En hvað þá?“
„Það er það sem ég ekki veit.
Þess vegna langar mig til að at-
huga það náriar".
Gladvs kom aftur. „Því mið-
ur, ég gat ekki séð' að neitt vant-
að'i. En, eins og ég sagði, ég er
ekki viss um frú Marshall, h ún
átti þau i ógrynni af flöskum“.
Poirot ypti öxlum. „Það er
sama."Við sleppi un þv'í“.
„Var það annars nokk llð
frekar?“ spurði Gládys.
„Nei, þakka yður fyrir, ég
Iield ekk i“, sagði i Weston.
Poirot sagði:
„Þakk a yður f yrir. Þér hah lið
ekki að þér hafið' gleymt neinu.
sem þér gætuð sagt okkur?“
„Það held ég.ekki. Nema —
það var einhver í baðherberginu.
Eg sagði einmitt við Elise: „Það
er skrítið, að vera að baða sig
uin hádegið“.
„Hvaða baðherbérgi? Iíver
var að baða sig?“ -
„Það veit ég ekki. Við Feyrð-
um að. bað'kerið var tæmt..Það
var hérttmraegin. í lióteiittu" .
50