Heimilisritið - 01.03.1949, Qupperneq 23

„Hreinskrifið það þá í tveimnr
eintökum.
Og meðan lögregluþjónninn
glamraði á ritvélina, bauð
Thomas vindlinga og spjallaði
um heima og geima við Wed-
bele.
Þegar skýrslan var tilbúin,
tók umsjónarmaðurinn annað
eintakið og rétti Wedbele það
það ásamt penna.
„Lesið þetta nú vandlega yf-
ir, Wedbele, og ef þér viljið
ekki leiðrétta neitt, skrifið þá
nafn yðar undir skýrsluna“.
Wedbele leit lauslega yfir
blaðið og kinkaði kolli.
„Já“. Hann lyfti pennan-
um. „Æ, hafið þér ekki eitthvað,
sem ég get lagt undir það? Það
er svo fullt af blöðum og bókum
á borðinu“.
„Auðvitað, gerið' svo vel!“
Thomas rétti honum símaskrána.
„Getið þér ekki notað hana?
Hún er að vísu illa farin“, bætti
hann við meðan Wedbele skrif-
aði nafnið sitt. „Enda er hún
meira en hálfs árs gömul . . .“
Wedbele' spratt á fætur, svo
stóllinn valt um koll. Hann
missti blaðið og pennann á gólf-
ið.
„Þetta er gildra!“ hrópaði
hann. „En ég neita öllu“.
Thomas laut snöggt niður og
tók upp undirskrifað'a skýrsl-
una. Hann virti ánægjulega fyr-
ir sér nýja undirskriftina og
brosti.
„Það er of seint, Wedbele.
Þessi undirskrift er það eina,
sem ég þarfnast. Eg viðurkenni,
að það var kænlegt af yður að
gefa frásögn yðar sennilegan og
lifandi blæ með því að segja frá
burtnumdu vegvísunum og vill-
unni á vegunum, en það var
léttúðugt af yður að láta bílinn
standa þarna við' gerðið. Og það
var óheppilegt að minnast á
símaskrána. Ef þér hefðuð
hugsað yður ofurlítið um, hefð-
uð þér getað sagt yður sjálfur,
að nafn Harris væri ekki í síma-
skránni, þar eð hann hafði að-
eins búið' tvo mánuði í Gleb-
hurst. Þessi lýgi ónýtti fjarveru-
sönnun yðar algerlega. Lög-
regluþjónn, setjið hann í varð-
hald“.
í veitingastofu'.
— Eru þau gift, þessi tvö, sem sitja þarna við hornborðið, svo áberandi
hrifin hvort af öðru?
— Já, víst eru þau gift — en þau eru hinsvegar ekki hjón!
HEIMILISRITIÐ
21