Heimilisritið - 01.03.1949, Síða 30

Hún lor með neðanjarðar-
brautinni. Það var kalt og bjart
veður. Hún var í stuttri loð-
kápu og með lítinn, svartan
hatt, mjög látlaust búin, en hún
fann, að útlit liennar var þó of
ríkmannlegt. Hún gekk liægt
frá stöðinni heim að húsinu, því
að hún var taugaóstyrk.
Hann bjó á neðstu hæð. Þeg-
ar hún hringdi, lauk hann upp.
„Bíður bíllinn yð’ar?“ spurði
hann.
„Eg kom með neðanjarðar-
brautinni“, sagði hún.
Hann fylgdi henni inn í vinnu-
stofu sína. Henni geðjaðist
strax vel að stofunni með grá-
uin veggjum og gráum húsgögn-
um. „Eg hef sjálfur útbúið þetta
allt — hér áður fyrr“, sagði
hann. Hún sá, að hann var
hreykinn af stofunni og dáðist
að öllu. En með sjálfri sér var
hún óróleg, næstum smeyk.
„Eruð þér aleinn?“
„Já“, sagði Anderson, „en ef
þér óskið, get ég vel shnað eftir
einhverjum“. Hann -sagði það
stuttaralega,' og honum hafði
ekki stokkið bros.
„Hvers vegna eruð þér svona
afundinn?" spurði hún. „Hvers
vegna báðuð þér mig að koma,
úr því þér eruð’ svona gramur
við mig?“
Hann stóð 4 miðju gólfi og
horfði á hana þungbrýnn. „Eg
vildi að þér gætuð séð sjálfa yð-
ur“, sagði hann, „með hvíta
hanzka og háhæla skó. Borgara-
stéttin lætur svo lítið —“
„Eg held ])að sé bezt ég fari“,
sagði hún. „Þér eruð bæð’i óvin-
gjarnlegur og ósanngjarn?“
„Fjandinn háfi það“, sagði
hann, „það er af því að ég elska
yður — og ég veit ekki, livað
ég á að gera“.
„Elskið þér mig?“
„Já, því miður. Það er mér
])vert um geð, en ég get ekki
hrundið yður úr huga mér. Allan
daginn í skrifstofunni, jafnvel
þegar ég er önnum kafinn, hugsa
ég stöðugt um yður. Og á kvöld-
in, þegar þér farið, tekur mig
sárt að sjá yður fara. Eg held þá
alltaf, að eitthvað muni koma
fyrir yður“.
Hún elskaði hann og hafði
lengi elskað hann. Henni fannst
hann svo töfrandi í þessari
ástæðulausu afbrýðisemi. „En
hvers vegna er svona slæmt að
elska mig?“ spurði hún.
„Hvað á ég að gera við því?“
„Hvað gerir annað fólk, þegar
svona stendur á?“
„Nei“, sagði hann allt í einu.
„Ef til vill haldið þér líka, að þér
kærið yður eitthwað um mig. En
það’ gerið þér ekki. Þér getið
það blátt áfram ekki. Þegar
Bristow er búinn að vera hér
átta daga í viðbót, komizt þér
28
HEIMILISRITIÐ