Heimilisritið - 01.12.1949, Qupperneq 16

ast, þegar sú höfuðskepna á í
hlut. Við' svelgjum því ilmandi
kaffið og hressum okkur á göml-
um og góðum sjómannasögum.
Sumar hafði ég heyrt áður —
og þið eflaust lika —, en aðrar,
eins og t. d. sagan um hann
Magnús, voru fpánnýjar, svo
það er bezt að þið fáið líka að
heyra hana.
„Þá getur það passað"
Tilefni sögunnar — þið vitið
að þær koma alltaf í rökréttu
framhaldi af umræð'uefninu —
var það, að við vorum ekki á
eitt sáttir um, hvort Magnús
væri um eða yfir meðallag að
burðum. Þá var það að einn fé-
1 lúkamum á „Gunnari
lagi okkar sagði: „Þið munið
náttúrlega eftir því að kerlingin
hans Manga tók þvott af Kön-
unum og það var sagt, að' þeir
hefðu átt eitthvað vingott við
hana?“ Já, við könnuðumst allir
við það. „En vitið þið hvernig
Mangi vandi þá af kerlingunni?“
Nei, það vissum við ekki — og
þá kom sagan um heljarmennsku
Magnúsar, en hún er svona:
„Mangi var farinn að verða
eitthvað' viðskotaillur við Kan-
ana — út af þessu með kven-
manninn, náttúrlega —, en þeir
vildu nú líka hafa sitt, og því
var það eitt kvöld að þeir komu
sex í bíl heim til hans og skipuðu
honum að koma með — ætluðu
víst með hann upp í „kamp“
til að' jafna þar um srúlann á
honum. Mangi hlýddi, enda
Kanar með alvæpni. Svo var
ekið af stað, en ekki langt kom-
ið á leið. þegar Mangi byrjaði
að tína þá út úr bílnum, einn og
einn, og er bar skemmst af að
segja. að áður en beir kæmust
á leiðarenda var Mangi orðinn
einn með þílstióranum og sagði
þá: „Well. Ætli þú kevrir mig
ekki heim til kerlu minnar, lags-
maður?“ — Og sá varð nú að
hlýða, trúi ég“.
„Þetta er nú eitthvað' málum
blandað. Það skal ég ábyrgjast“,
kvað við í einum efasemdar-
manni i okkar hópi. „Hvemig
átti hann að tína þá út, svona
einn og einn, án þess að hinir
gerðu uppsteit?“
14
HEIMILISRITIÐ