Heimilisritið - 01.03.1951, Page 12

blóm hans drógu, þégar á fyrsta
degi, heilmikinn hóp ungra
stúlkna að búðardyrum hans til
þess að dást að hinum girnilegu
skrautblómum hans. Dökku
augun hans litu sigri hrósandi af
einu ljómandi, kringluleita and-
litinu á annað — og Po-lam
mætti í staðinn yndislegum
brosum úr öllum áttum. En inn-
an skamms festi hann augun á
h'tilli, kvikri veru, og unga
manninum fannst sem hann
hefði aldrei séð neitt jafn fín-
gert, svona lipurlega og tigulega
hafði þessi unga stúlka tekið við
stórn knippi skrautblóma. Einn-
ig varð þeim samtímis litið
hvoru framan í annað, og úr
augnaráði beggja skein gagn-
kvæm hrifning.
„Þau eru dásamleg", sagði
unga stúlkan. „Hvað kosta
þau?“
„Þú skalt fá þau öll fyrir tíu
cent. Þau munu færa þér ham-
ingju, því að þetta eru fyrstu
blómin, sem ég sel“.
Hún hló hreykin. Þetta voru
reyndar blóm, sem kostuðu að
minnsta kosti tvo dali, og þessi
ungi, sí-brosandi piltur ætlaði
að selja henni þau fyrir tutttug-
asta hluta verðs. Hún tók stór-
an og skínandi silfurpening npp
úr litlu, haganlega útsaumuðn
silkibnddunni sinni.
„Taktu í það minnsta við
honum þessum — þú getur
geymt hann. Ef til vill verður
hann þér líka til heilla“.
Hann stóð með silfurpening-
inn stóra og horfði á eftir henni
— draumadísinni, óvenjulega
föðru. Aldrei hafði honum dott-
ið í hug, að ljósrauðar ólöndrur
gætu \árzt svona undurfallegar
með eplagrænan rósasilkikufl að
grunni.
Li-011 varð fastur viðskipta-
vinur Po-lams, og liann gerði sér
mjög far um að hafa sem fjöl-
breyttast úrval af blómuin á
boðstólum. Hann litvegaði sér
sjaldséðar tegundir bæði að
norðan og sunnan, og maður
komst næstum við af gleði ungu
stúlkunnar, þegar lnin kom
auga á óþekkt blóm, sein hún
gat tekið með sér heim til sín.
En garðræktin hjá Po-larn var
ekki umfangsmikil enda var at-
hafnasvæðið ákaflega takmark-
að. Faðirinn var óánægður yfir
því, að kál og aðrar nytjajurtir
urðu að víkja fyrir blómabeð-
um sonarins, en þó keyrði fyrst
um þverbak, þegar Po-lam í á-
kefð sinni hóf að gróðursetja
skrauttré á hinni gjörnýttu
landsspildu. Ekki nóg með það,
að þessi skrauttré þyrftu sitt
pláss, heldur tóku rætur þeirra
gráðugt til matar síns af nær-
ingarforða hinna nytsamlegri
jurta.
10
HEIMILISRITIÐ