Heimilisritið - 01.03.1951, Page 55

Eyja ástarinnar
Keillandi róman eftir JUANITA SAVAGE
Nýir lesendur geta byrjað hér:
Þau Joan og Hilary hafa kynnzt í
Kalifomíu og hann bjargað þar lífi hcnn-
ar. Joan cr ung og auðug stúlka, sem
gerir sig mjög líklega við Hilary, en
þegar hann er orðinn ástfanginn af
henni, snýr hún bakinu við honum.
Seinna fær hann tækifæri til að nema
hana á brott með sér til Kyrrahafseyj-
arinnar Muava, þar sem hann á plant-
ckrur og pcrluve:ðistöð. Þetta tækifæri
notar hann sér og einsetur sér að kenna
Joan hvað sönn ást er. Joan er afar reið
Hilaty fyrir þctta tiltæki hans, en þrátt
fyrir bænir hennar og hótanir, lætur
hann engan bilbug á sér finna. Reyndar
er Joan ekki eins leitt og hún lætur,
því hún cr farn að elska Hilary, þótt
hún vilji ekki brjóta odd af oflæti sínu
með því að viðurkenna það. Nú cr þó
svo komið, cftir sennu, sem orðið hefur
milli þeirra, að Joan finnst hann hafa
sýnt sér svo freklega móðgun, að hún
er að hugsa um að fyrirfara sér.
Hugsunin um að fyrirfara sér var
stöðugt efst í huga hénnar, þcgar hún
litlu síðar gekk n:ður að sjó, eftir að
hún hafði baðað andlit sitt. Þar hitti
hún hóp masandi eyjarskcggja og smá-
barna, sem öll störðu út á sjóinn í átt
til skcrjagarðsins.
„Stór hákarl þarna úti aftur, frú“,
sagði allt í ejnu rödd fyrir aftan hana.
Joan sneri sér við og sá, að Rena stóð
þar hjá henni. „Mikli maður, húsbónd-
inn, segja mig skal gæta þér. Þú verða
hér kyrr“.
Þessi orð og þríhyrndur hákarlsuggi,
sem skyndilcga þaut gegnum sléttan
hafflötinn ínnan skerjagarðsins, minntu
Joan samstundis á hina hræðilegu við-
ureign hennar við hákarlinn, þegar hún
hafði farið út á djúpsævi í mótorbátn-
um og baðað sig þar, þrátt fyrir að-
varanir og bænir Renu.
Það fór ósjálfrátt hrollur um hana,
en endurminningin um hákarlinn fékk
hana samtímis til að taka örvæntingar-
fulla ákvörðun: Mótorbáturinn! Ef til
vill gat hún sloppið burtu í honum,
áður en Hilary kæmi aftur frá perlu-
HEIMILISRITIÐ
53