Heimilisritið - 01.05.1951, Síða 16

voru hroðalegir og innheimtir
af miskunnarlausri hörku af
þeim fjármálamönnum, sem
höfðu þá á leigu. Landið úði
og grúði af uppgjafahermönn-
um án eftirlauna, rán voru tíð,
og þótt skattheimtumaður væri
drepinn, töldu flestir það hið
bezta verk, upplausn varð al-
menn, svik og spákaupmennska
einnig og hverskonar siðleysi.
Menn drukku kónginum til, en
hengdu embættismenn hans,
þegar menn sáu sér færi á, og
þar eð embættismenn og her-
menn fengu sjaldnast laun
greidd, öfluðu þeir sér tekna
með því að ræna borgarana og
aðstoða ræningjaflokkana á
laun. Hinn kæni, fífldjarfi og
ágæti mannþekkjari, Cartouche,
hafði tekið allar þessar ástæður
með í reikninginn, þegar hann
byrjaði stríð sitt. Hversu marga
hjálparmenn hann hafði átt,
sást bezt þegar hann var að
lokum gripinn, og um 150 her-
menn gerðust um leið liðhlaup-
ar, af ótta við að ljóstað yrði
upp um þá og þeir látnir sæta
refsingu.
Fyrstu stórræðin, sem Car-
touche stóð í, var að ræna póst-
vagnana á þjóðvegunum. Póst-
mennirnir voru skotnir, hest-
arnir leystir frá vögnunum, far-
þegarnir reknir út, og öllu verð-
mæti rænt. Það kom fyrir, að
14
MeS flokk vopnaðra manna stöSvaSi
Cartoucbe póstvagnana á þjóSveginum
og rcendi farþegana öllu, sem j>eir höfSu
meSferSis.
þannig fengjust 60.000—70.000
frankar í peningum á einu
bretti. Næst var tekið fyrir að
ræna búðir og hús auðugra
manna. Hús var umkringt að
næturþeli, Cartouche og menn
hans voru alvopnaðir og með
grímur, og venjulega vogaði
enginn að veita viðnám. Til
þess að koma vörunum í verð,
hafði Cartouche um fimmtíu
kvenmenn 1 þjónustu sinni, og
auk þess var yarla sú vínkrá í
París, að hann ætti þar ekki
hauk í horni. Kvenmennirnir
földu ekki einasta vörurnar og
seldu þær, heldur réðust þær
auk þess í vist á ríkum heim-
ilum, og gáfu svo Cartouche
bendingu um, hvenær heppi-
legt væri að láta til skarar
skríða, Vínskenkjararnir, sem
HEIMILISRITIÐ