Heimilisritið - 01.05.1951, Qupperneq 49

skildi hún hann á allt annan
hátt en hann hafði ætlazt til.
Hún roðnaði.
„Þér hafið aldrei orðið varar
við neinn óróleika hjá honum,“
sagði Ragnar. „Hann hefur
aldrei verið neitt niðurdreginn
eða efast um sína eigin verð-
leika.“
„Hvar er Skot?“ spurði hún.
„Þarna kemur bíll. Ef Skot hlypi
nú og yrði undir bílnum?“
En Skot var hvergi sjáanleg-
ur og bíllinn brunaði framhjá.
„Óforskammaður akstur,“
sagði hún, en svo leit hún á
Ragnar og fór að skellihlæja.
Hún tók sjálfa sig ekki of há-
tíðlega. Það fór henni vel. Hún
var yndisleg.
„Það er satt, það er dásam-
legt veður í dag,“ sagði hún.
„Já, það er byrjað að vora,“
sagði hann.
Hún leit á hann athugulum
augum. „Nú veit ég, hvers
vegna mér fannst þér eitthvað
skrítinn,“ sagði hún. „Þér haf-
ið hvorki talað um heimspóli-
tíkina eða skattana og stjórn-
ina. Vitið þér annars hvar Skot
er? Hann liggur steinsofandi í
framsætinu.“
Þau hjálpuðust í mesta bróð-
erni við það sem eftir var að
gera við bílinn. Bæði urðu þau
óhrein, og það sameinaði þau.
„Viljið þér aka með smá-
spotta?“ spurði hún. „Ég ætla
til Stenby.“
„Þér skuluð aka einar, ef þér
endilega þurfið að fara þangað,
annars ættuð þér heldur að
slást í fylgd með mér og fá yð-
ur göngutúr.“
„Sama og þegið,“ sagði hún,
„en ég verð að fara til Sten-
by.“
Ragnar flautaði á Skot, sem
hundskaðist fýldur út úr bíln-
um.
„Haldið þér á honum, svo að
hann verði ekki undir bílnum,“
sagði hún. „Og þakka yður fyr-
ir hjálpina. Ef svo ólíklega vill
til, að þér munið eftir númer-
inu á bílnum mínum, þá gleym-
ið því.“
Hún ók af stað. Skot leit
spyrjandi á húsbónda sinn, en
fljótlega fann hann eitthvað til
að leika sér að.
„Hvað hefurðu náð í?“ sagði
Ragnar. „Nei, slepptu, þú rífur
hann í sundur. ...“
Hanzki, hægri handar hanzk-
inn hennar.
„Þú hefur tekið hann úr bíln-
um! Veiztu hvað hanzkar kosta
nú á tímum? Og svona fínn
hanzki. ... 0, sá dásamlegi dag-
ur! Veiztu hvert ferðinni er
heitið, Skot? Við förum til
Stenby. Það gæti verið nógu
gaman að líta á þennan kær-
asta, heldurðu ekki?“
HEIMILISRITIÐ
47