Heimilisritið - 01.06.1951, Page 14

keppa við það um blíðu móður-
innar.
Þó ýmsum virðist örðugt að
trúa því, hafa sumir nútíma for-
eldrar beinlínis átt saman kyn-
ferðismök í ásýn barnanna, svo
þau gætu séð, hvemig frjóvgun
fer frarn. Eins og við' var að bú-
ast, ollu þau mikilli skelfingu.
Svo nýtízkuleg kynferðis-
fræðsla hefur sína galla. Var að-
ferð ömmu betri? Varla. Gall-
arnir á því að segja börunum,
að þau hafi verið „keypt“ á spít-
alanum, storkurinn komið með
þau, eða einhver annar, eru aug-
ljósir. Það er nokkurn veginn
víst, að foreklrar, sem ségja slík-
ar sögur, brýna einnig fyrir
börnunum, að „ljótt“ sé að
minnast á kynferðismál og kyn-
færi séu „óhrein“. Hugmyndir
barnsins verða því: kynferði er
óþriflegur leyndardómur og það
má ekki minnast á það.
Svo springur blaðran. Frá fé-
lögum sínum fá börnin fræðslu
á ekta rennusteinsmáli. Móðir
hans hefur logið að honum, og
gert hann með því að fífli í aug-
um félaganna. Auk þess hefur
hún sjálf gert sig seka um það,
sem hún sagði honum að væri
ljótt. Áfallið' getur orðið alvar-
legt.
Hundrað sinnum hefur hver
barnasálfræðingur heyrt svona
nokkuð: „Mamma mín mvndi
12
aldrei gera slíkt“. Lítill drengur,
sem kominn var úr andlegu jafn-
vægi af; að heyra sannleikann
um kynferðismálin, sagði við
lækninn í fullkominni hrein-
skilni: „Það er það andstyggi-
legasta, sem ég hef heyrt. Ilvað,
þú myndir aldrei trúa því!“
Hvað svo? Ef ekki ljósmæður
og storkar, né heldur fullkomin
hreinskilni, hvað þá? Það er auð-
vitað skynsamlegur meðalvegur.
Það er góð liugmynd að spyrja
barnið og komast að, hve mikið
það veit og hverju það vill helzt
auka við þekkingu sína. Spurn-
ingar og svör á báða bóga, í
staðinn fyrir langa fyrirlestra.
Einn frægur sálfræðingur segir
blátt áfram: „Það, sem mestu
máli skiptir, er að komast að
því, hvort barninu er ekki fjand-
ann sama“.
Ef til vill er bezta reglan sú,
að svara spurningum jafnóðum
og þær ber á góma. Svarið þeim
blátt áfram, án þess að vera allt
of íbyggin. Barnið er enginn
rannsóknardómari, sem er að yf-
irheyra yður. Sennilega spyr
það einungis einnar spurningar
með löngu millibili.
Auk þess vill barnið heyra
sömu svörin hvað' eftir annað.
Það er ekki við því að búast,
að það muni allt sem það heyrir
um sköpun barna, eftir að hafa
lieyrt það aðeins einu sinni.
HEIMILISRITIÐ