Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 21

Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 21
Rósa svaraði lágt og með titr- andi rödd: „Ég sagðist ekki vita neitt um það.“ Barnið vaknaði og byrjaði að gráta í vöggunni. Terry slagaði að rúminu, þar sem konan lá, og laut ógnandi niður að henni. Áfengisvíman gerði hann skeyt- ingarlausan um allt. „Taktu nú eftir,“ sagði hann, „þessi snuðrari hafði rétt fyrir sér. Ég er glæpamaður og þú ert glæpamannskona. Skilurðu það? Þú ert gift glæpamanni. Og ef þessi náungi kemur aftur til að snuðra, þá heldurðu þér saman, skilurðu það? Eða á ég að —" Barnið grét enn hærra en áður, og Terry sneri sér við gramur. Frá sér af ofsa greip hann mjólkurflösku af borðinu og hóf hana á loft. Óp Rósu blandaðist brothljóðinu, þegar hann fleygði frá sér flöskunni af öllu afli. Hann hafði einungis í hyggju að láta.í ljós gremju sína með því að mölva flöskuna á veggn- um. En hann varð þegar næst- um algáður, er hann tók eftir grunsamlegri þögn frá vögg- unni. Rósa spratt snöktandi fram úr rúminu og að vögg- unni. Terry laut niður að henni — hann stóð á öndinni. Hún reis upp og leit á hann. „Þú hefur drepið hann!“ sagði hún með óhugnanlegri ró. „Þú hefur drepið barnið mitt.“ GLERBROT hafði lent á enni barnsins. Hann sá blóðið renna niður hvítt andlit drengsins — hann starði á lokuð augu hans og fíngerð augnhárin fyrir of- an mjúkar kinnarnar. Það fór um hann krampakenndur skjálfti. „Nei!“ hrópaði hann. „Hann er ekki dáinn, Rósa. Það er ekkert alvarlegt. Nú skal ég hlaupa eftir lækni. Gættu hans bara — á meðan.“ Hann hljóp eftir lækni, sem kom að vörmu spori. Hann hafði rétt fyrir sér. Barnið var ekki hættulega meitt. Aðeins svöðusár, sagði læknirinn. Hann saumaði það saman. Það var engin hætta á ferðum. Þegar snáðinn var sofnaður í vöggu sinni — það var tekið að birta af degi — íhugaði Terry taflstöðuna. Já, einmitt — snuðrararnir voru þá á hnot- skóg eftir honum! Sei, sei! Og Rósa vissi hvers kyns var. Hann fór út til að hugsa málið nán- ar. Þegar hann kom aftur eftir nokkra klukkutíma, var Rósa farin. Það kom honum ekki á óvart. Þó hann hefði ekki bein- línis séð það fyrir. Vaggan var HEIMILISRITIÐ 1!)
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.