Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 9

Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 9
Ég stakk því í vasann, án þess að opna það. Ennþá einu sinni kyssti ég hana og fann mjúka arma hennar um háls mér, svo sneri ég mér snöggt við. „Vertu sæl, Miriam.“ „Góða ferð heim, Sverrir." Um leið og ég lokaði dyrun- um, heyrði ég að hún hellti í glasið að nýju. ÞAÐ VAR verið að búast til brottfarar, Qg allan daginn var ég önnum kafinn. Það var því ekki fyrr en um kvöldið, að mér gafst færi á að tala við Ásbjörn. Hann kom hlæjandi fram eftir þilfarinu. „Svo þarna ertu, karlinn! Það hefur verið meira ævintýrið, sem þú lentir í. Ég heyri sagt að staðið hafi tæpt að þú næðir skipinu." „Þvaður. En ég lenti nú samt í einkennilegu ævintýri." „Komdu inn í messa og fáðu þér kaffi. Ég ætla að fá að heyra söguna.“ Ég tók í handlegg Ásbjörns. „Nei, komdu inn til þín —, mig langar ekki í kaffi.“ Við gengum inn í klefa Ás- björns, og hann bauð mér sígar- ettu. Um leið og ég settist, tók ég eftir mynd af ungri stúlku í hvítum kjól, varla meira en 16—17 ára. Ósjálfrátt fannst mér ég kannast við andlitið, en kom því ekki fyrir mig. „Hver er þetta?“ Ásbjörn varð skyndilega al- varlegur og sagði kuldalega: „Þetta er ástæðan til þess að ég fer ekki í land sunnan Bis- kaya.“ „Ertu trúlofaður henni?“ „Nei.“ „Hvað þá?“ „Ég hélt að við ættum að ræða næturævintýrið þitt. En fyrst þú spyrð, get ég alveg eins sagt þér það nú eins og síð- ar.“ Ég kinkaði kolli, og Ásbjörn hóf frásögn sína. „Þú veizt það, að ég var einu sinni trúlo.faður —, það var hún.“ Hann kinkaði kolli til myndarinnar. „Hún var indæl- asta stúlkan, sem ég hef kynnzt, og svo virtist sem fleirum þætti það. Viggó, bróðir minn, gekk á eftir henni með grasið í skón- um, enda hafði hann góð tæki- færi, þar sem ég var í sigling- um og sjaldan heima. Að lok- um fór svo, að hún lét undan ástleitni hans, og þegar ég kom heim, var það hið fyrsta er hún sagði mér. Ég fyrirgaf henni, og Viggó fór að heiman, eftir að okkur hafði lent saman. Við vorum hamingjusamari en nokkru sinni áður, unz skömmu síðar kom í ljós, að hún var WEIMIUSRITIP 7
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.