Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 16

Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 16
í sköpunarverkinu. Stundum hafa foreldrar á- hyggjur af því, að barnið spyr aldrei um neitt varðandi kyn- ferðismál. Þá má ganga að því vísu, að einhver annar hefur sagt barninu, að ekki væri orð hafandi á slíkum málum. Barn- ið skortir ekki forvitni, heldur hugrekki til að spyrja foreldra sína. Þá er það foreldranna að bæta úr. En varast skyldi alla fræðslufyrirlestra. Bezta aðferðin er að minnast á málið við fyrsta tækifæri: „Veiztu, að það er fætt nýtt barn í næsta húsi?“ eða „Viss- irðu, að kisa ætlaði að fara að eiga kettlinga?“ Svona nokkuð getur gengið sem byrjun, síðan koma spurningarnar af sjálfu sér. Þegar svo er komið, er rétt að leiðrétta misskilning, sem safnazt hefur fyrir. Foreldrið spyr: „Hvernig heldur þú, að kettlingar fæðist?“ Eða: „Hvað hélztu, þegar þú varst yngri?“ Astæðan til þessa er augljós. Sex ára barn viðurkennir fús- lega, að fimm ára vesalingur geri sér heldur bjánalegar hug- myridir. Með því að segja, hvað hann hélt áður, forðar hann sér frá vandræðum, ef hugmyndir hans skyldu vera fjarri lagi. Hann þarf ekki að játa, að hann trúi enn þessum bjánalegu sög- um. Þegar búið er að brjóta ís- inn, heldur barnið áfram að koma til foreldra sinna með þær spurningar, sem fyrir koma. Ættu feð'ur að svara spurn- ingum drengja, og mæður spurn- ingum dætra? Hvort foreldrið sem spurt er, ætti að svara. Og það er bezt, að spurningarnar séu lagðar fyrir þau í samein- - ingu. Það gefur barninu þá hug- mynd, að kynferðismál séu eðli- legt umræðuefni, og kemur í veg fyrir þá skoðun, að nokkuð sé óhreint í sambandi föð'ur og móður. Seinna á ævinni ber auðvitað ýmis vandamál á góma. Ung- lingsstúlkur koma auðvitað til mæðra sinna, er þær byrja að hafa tíðir. Það, sem hér hefur verið drep- ið á, miðast við að draga sem mest úr því hugarangri, sem börnum hættir svo til í sam- bandi við kynlífið. Spurningum barnanna á að svara hreinskiln- islega. Ef sérhverri er svarað, um leið og hana ber á góma — svarað' stutt og laggott — öðl- ast barnið smám saman rétta mynd af æxlunarstarfinu. Það verður aldrei til að valda skelf- ingu og misskilningi. Æxlunar- starfsemin verður í áugum þess eðlileg lífshræring — eins og náttúran ætlast til. ENDIR 14 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.