Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 5

Heimilisritið - 01.06.1951, Blaðsíða 5
„Það getur verið að ég segi þér það síðar, — ekki núna. Það er of löng saga til þess.“ „Jæja — en nú legg ég á galeiðuna.11 Ég lagaði bindið og gekk að landgöngubrúnni. „Já, góða skemmtun — en varaðu þig á þeim spönsku, þær eru blóðheitar.11 Ég gretti mig framan í hann um leið og hann hvarf inn í messann. Svo hélt ég af stað til að skoða næturlíf borgarinnar. ÉG STAÐNÆMDIST aðeins við dyrnar og horfði yfir sal- inn. Loftið var mengað tó- baksreyk, vínlykt og þessum kynlega, suðræna ilm, sem ork- aði e. t. v. meira æsandi á blóð útlendingsins en dökkleitar stúlkurnar, sem gengu um og brostu tómlátlega við manni. Hljómsveit lék æpandi jazzlag, og hljómþýð, ofurlítið hás kven- rödd söng með. Ég náði í þjón, sem útvegaði mér borð og glas af vískí og sóda. Ég tók teyg af glasinu og kveikti í sígarettu. Fólkið þarna virtist vera af ólíkustu þjóðern- um, og ég hugsaði ósjálfrátt, að þetta væri tæplega heppilegur staður fyrir mann í minni stöðu. Ung, dökkhærð stúlka stað- næmdist við borðið, brosti og hreyfði mjaðmirnar eftir hljóð- falli lagsins. Ég ætlaði að bjóða henni sæti, er mjúk alt- rödd sagði á góðri ensku að baki mér: „Afsakið, þetta er minn herra.“ Ég leit við, undrandi. Á bak við mig stóð hávaxin stúlka. Hún var klædd svörtum, síðum kjól, sem sýndi vel girnilegan vöxt hennar og náði rétt nógu hátt til að hylja þrýstin brjóst- in. Þykkt, Ijóst hár hrundi um axlir hennar, og augun voru ofurlítið sljóvguð af víni. Hún settist án þess að biðja leyfis, tók sígarettu upp úr litlu veski og stakk henni í langt, svart munnstykki. Hún blés reyknum frá sér og sagði síðan rólega: „Þú ert íslendingur —, ekki rétt?“ Undrun mín óx. „Hvernig vit- ið þér það?“ Hún gaf þjóni bendingu, og hann færði henni glas, sem var fyllt rauðleitri víntegund, sem ég þekkti ekki. Hún dreypti að- eins á því, áður en hún svar- aði. „Ég þekki þetta merki of vel til þess að mér geti skjátlazt.“ Hún benti á merki skipafélags- ins, sem var fest í jakkabarm minn. Svo sagði hún allt í einu á íslenzku: „Ég er íslendingur líka.“ Þrátt fyrir vaxandi undrun HEIMILISRITIÐ 3
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.