Heimilisritið - 01.06.1951, Síða 18

skrifstofunum — er minni
bygging, og þar fer útborgun-
in fram. Sjálf verksmiðjan er
þar á bak við, og hér er mur-
veggurinn með hliðinu. Þeir
hafa gamlan náunga til að gæta
hliðsins, opna og loka þegar
ekið er inn og út. Fylgizt þið
með?“
Þeir litu allir með áhuga yf-
ir blaðið. Edvard veifaði blý-
antinum yfir litla húsinu til
hægri.
„Hér er verkamönnunum
greitt. Það gerist fimmta og
tuttugasta hvers mánaðar. Pen-
ingarnir eru sóttir í banka í
borginni og fluttir í brynjuðum
bíl í fylgd tveggja manna, sem
eru vopnaðir rifflum og
skammbyssum. Peningarnir eru
í leðursekk, sem læst er með
messinglás.“
Foringinn þagnaði og leit um-
hverfis sig með litlum, kringl-
óttum augunum. Áheyrendum-
ir biðu spenntir.
„í sekknum eru að minnsta
kosti fjögur hundruð þúsund
dollarar,“ hélt Edvard áfram.
„Fjögur hundruð þúsund!“
MENNIRNIR umhverfis borð-
ið vörpuðu öndinni. Edvard
drap fingurgómunum á borð-
plötuna og skaut fram hökunni.
„Þetta er ekki verk fyrir
neinar raggeitur, eins og þið
getið skilið!“ sagði hann hörku-
lega. „Það er ekki hægt nema
með vélbyssum, og það verður
töluvert heitt.“ Hann kinkaði
kolli til Jack Baldwins og Mc-
Kinnons, sem höfðu lært hand-
brögðin í Chicago og komizt í
kynni við vélbyssur. „Haldið
þið, að þið getið klárað þetta?“
„Það skyldi ég nú halda!“
sagði McKinnon glottandi.
„Hingað til höfum við séð um
það, sem okkur hefur verið
sett fyrir.“
„Láttu okkur heyra það, sem
eftir er,“ sagði Jack Baldwin
og vafði sér sígarettu.
Það dygðu engin vettlingatök
við þetta, hélt Edvard áfram.
Þeir yrðu að ná peningasekkn-
um með snarpri árás. Tveir
menn með vélbyssur við öft-
ustu bílgluggana yrðu að halda
öllum óviðkomandi í hæfilegri
fjarlægð með skothríð.
„Við setjum mann við hliðið
til að gæta varðmannsins. Hlið-
ið verður að vera opið svo við
komumst burt á eftir. Það verða
þrír til að annast peninga-
pokann, tveir til að halda vopn-
uðu vörðunum í skefjum og sá
þriðji til að taka við pokan-
um og henda honum inn í bíl-
inn. Á meðan hefur Waite
héma snúið bílnum við, og við
förum sömu leið til baka — út
um hliðið — og erum allir á
16
REIMILISRITIÐ