Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 22

tóm. Það var búið að taka til
í herberginu og á borðinu lá
miði til hans.
Terry sá þau aðeins einu sinni
eftir þetta. Hann mætti Rósu
í garðinum í borginni, þar sem
þau höfðu verið gefin saman.
Lítill hnokki trítlaði við hlið
hennar. Golan lék í lokkum
hans, og Terry sá bregða fyrir
óreglulegu öri á enni hans. Rósa
leit viðkenningarlaust til hans,
eins og hún. vildi segja, að hann
væri með öllu útþurrkaður úr
lífi hennar. En örinu á enni
drengsins gleymdi hann aldrei.
„Einu sinni afbrotamaður —“
tautaði hann og hélt áfram
göngunni — „alltaf afbi'otamað-
ur.“ Hann leit ekki um öxl til
þeirra, þótt hann yrði að taka
á öllu til að stilla sig um það.
Hann hugsaði sem svo: „Dreng-
urinn hefur rétt til að vaxa upp
og verða heiðarlegur maður ef
hann vill. Hann á rétt á því.“
Og Terry óskaði einnig, að
honum mætti auðnast að bæta
fyrir það, er hann hafði mis-
gert við son sinn, bæta fyrir
örið. Minningin um það sveið
honum sárt. Hann var viss um,
að Rósa myndi aldrei sjá örið
án þess að hata hann fyrir það.
Hann var í skuld við son sinn,
hvar sem hann annars lifði sem
heiðarlegur og virðingarverður
maður. Terry gat fyrirlitið alla
aðra, sem lifðu heiðarlegu lífi
— aðeins ekki son sinn.
Jæja — hans hluti af ágóð-
anum af ráninu myndi nægja
honum það sem eftir væri æv-
innar. Edvard myndi krefjast
hundrað þúsund dollara sér til
handa, afgangurinn myndi
skiptast jafnt milli hinna. Með
svo mikið fé gæti hann gefið
lögreglunni langt nef og lifað
í friði og áhyggjuleysi. Hann
gæti lifað heiðarlegu lífi hér
eftir.
Dyrunum var lokið upp og
hann heyrði rödd Edvards: „Þá
er tíminn kominn, vertu til-
búinn — svo förum við.“
Allt var reiðubúið. Vélbyss-
urnar voru í bílnum úti í
skúrnum.
„Þá förum við, Af stað, pilt-
ar. Við hittumst við bílskúrinn
eftir tíu mínútur.“
Þeir fóru einn og einn í einu
niður bakstigann og örkuðu
burt, rétt eins og þéir væru að
fara í sakleysislega skemmti-
göngu.
í SKÚRNUM hittu þeir Waite
sitjandi við stýrið. Vélin suð-
aði. Þetta var lokaður bíll með
stei'kri vél — einkaeign Ed-
vards. Þegar hann rann út úr
skúrnum og niður götuna, líkt-
ist hann hverjum öðrum bíl.
Engan gat grunað, að hann
20
HEIMILISRITIÐ