Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 27

um. Með gráðugum augum virti
hann þá fyrir sér. Þeir voru allir
tómir.
Allt í einu skauzt stór lax eins
og ör fram hjá honum og lenti
beint á netið, sem gúlpaði út
við' ákomuna. Hausinn á fiskin-
um stakkst gegnum möskvann,
alveg upp að tálknum. Hann
tók að brjótast um. Fallegur
fiskbolurinn vai’paði geislum
gegnum dimmt vatnið í tryllt-
um átökunum til að losna. En
þau urðu aðeins til að flækja
hann fastar í netinu. Brátt var
sporðurinn fastur og fiskurinn
lagðist í boga, sem stöðugt varð
þrengri. Að lokum var hann al-
þakinn möskvmn frá haus til
sporðs og gat sig hvergi hrært.
Hann sveiflaðist til og frá með
netinu, og gat enga björg sér
veitt.
Selurinn beið, þar til fiskur-
inn hætti að brjótast um. Þá
kom hann eftir bráð sinni. Hann
beit utan um hausinn á laxin-
um og kramdi hann. Þegar
hann var búinn að losa dauðan
fiskinn með því að bíta sundur
alla möskvana umhverfis hann,
tók hann laxinn í kjaftinn og
synti upp á við'. Hann var kom-
inn hálfa leið, þegar liann varð
sjálfur fyrir árás risastórs sjóáls.
Allinn hafði skotizt upp úr
djúpinu með eldingarhraða.
Hann skellti sér á hnakka sels-
ins og vafði tveggja metra löng-
um skrokknum marga hringi ut-
an um hálsinn á honum.
Jafnframt því að' herða að af
öllum kröftum, teygði hann upp
hausinn og hjó selinn í sléttan
bjórinn með stóruin, bogadregn-
um kjaftinum. Beittar tennurn-
ar bitu selinn til blóðs á mörg-
um stöðum. Ruglaður af þessari
óvæntu árás, hélt selurinn enn
spölkorn áfram upp að yfirborð-
inu. En hann fann brátt, að
hann myndi fljótt kafna af sí-
harðnandi takinu um hálsinn.
Hann sleppti laxinum og ein-
beitti sér að því að bjarga sjálf-
um sér. Stóri állinn beið ekki
eftir að taka á móti árásinni,
hann sleppti tökunum jafnskjótt
og hann sá, að bragð'ið hafði
heppnazt. Hann synti eftir dauða
laxinum, sem hafði flotið upp á
yfirborðið, er selurinn sleppti
honum. Hann greip fiskinn í
kjaftinn og stakk sér með hann.
En í sama bili fann hann kjálka
selsins, grípa utan um sig ó-
mjúku taki. Selurinn kom upp,
— hann teygði hausinn hátt upp
úr sjónum og tók að sveifla ó-
vini sínum fram og aftur, eins
og hundur hristir rottu. Allinn
hélt í fyrstu fast um laxinn, með-
an hann sveiflaðist umhverfis
hausinn á selnum, en varð brátt
að sleppa bráðinni. Dauð'ur lax-
inn flaut hægt burt með
HEIMILISRITIÐ