Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 42

innar heldur en þú“.
„Því þá það?“
„Elskan mín, ertu búinn að
gleyma því, að ég hef unnið tals-
vert lengi í útflutningsdeildinni?
Þar hef ég lært dálítið í arab-
isku — alveg nægilega mikið til
þess, að ég skildi meininguna í
því, sem stóð á lappanum, sem
gamli hrekkjalónmrinn gaf }>ér
fyrir verndargrip“.
„Hvað .... hvað stendur á
honum?“ stamaði Leslie um leið
og hann tók leð'urpunginn upp
úr vasanum.
„Eg vildi ekki segja þér það
fyrst, þegar þú sýndir mér hann,
af því að þú varst svo hreykinn
af honum. En annars er það
bara auglýsing frá skottulækni.
Aðalefnið er á þá leið, að ein-
hver Ali Rocco ætli að selja hin-
ar frægu, bláu pillur sínar á
þriðjudaginn kemur, pillur, sem
lækna hvaða krankleika sem er.
Hann hefur sennilega sent nokk-
ur þúsund slíkra auglýsinga út
um hvippinn og hvappinn. Þess
vegna hefur gamli Arabinn þinn
haft hann við höndina“.
Leslie stundi þungan. Stund-
arkorn var hann alveg kominn
á fremsta hlunn með að missa
sjálfstraustið, en þegar honum
varð litið framan í Daþhne, öðl-
aðist hann það á ný. Asjóna
hennar geislaði aðeins af ást og
trausti til hans.
„Jæja, fyrst svo er“, sagði
hann, — „þá í sjóinn með hann!“
Með snöggri hreyfingu fleygði
hann litla leðurpungnum yfir
borðstokkinn eins langt og hann
gat.
Sköinmu síðar sagði hann
hugsandi:
„Samt sem áður vil ég ógjarn-
an trúa því, að gamli Arabinn
minn hafi verið svikari. Ég vil
heldur líta á hann sem galdra-
mann. Hann sá, að mig skorti
sjálfstraust, og sjálfstraustið gaf
hann mér“.
Daphne leit sínum skínandi
augum á hann og sagði:
„Ég held að það hafi verið af
því, að þú valdir ástina öllu öðru
frenmr!“ EN'DIR
EKKI VORU ÞÆR TVÍBURAR
Skólastjórinn: — Þið hljótið að vera tvíburar, litlu systur.
Systumar: — Nei.
Skólastjórinn: Hvað ert þú gömul?
Önnur systirin: — Níu ára.
Skólastjórinn: — Og þú?
Hin systirin: -— Líka níu ára.
Skólastjórinn: — Þá hljótið þið að vera tvíburar.
Systurnar: — Nei, við erum bara það, sem er eftir af þríburunr.
40
HEIMILISRITIÐ