Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 53

I upphafi
Eftirminnilegt sögukorn eftir T. IV. Bain
í upphafi, þegar Twashtri ætlaði að
fara að skapa konuna, sá hann að hann
hafði eytt öllum frumefnum sínum í
sköpun mannsins, og engin föst frum-
efni voru eftir skilin.
I vandræðum sínum, og eftár langa
umhugsun, gerði hann það sem hér
segir:
Hann tók kringlumynd mánans,
sveigjur vafningsviðarins og umföðmun
og haldfesti skrúfteinunga hans, grann-
leik reyrsins, ljóma blómanna, léttleik
laufanna, frammjókkun fílranans,
augnaráð hjartarins, suðu býflugna-
sveimsins, gleðileik sólargeislanna, grát
skýjanna, óstöðugleik vindanna, hræðslu
hérans, hégómagimi páfuglsins, mýkt
páfagauksbrjóstsins, hörku demantsins,
hlýroða eldsins, kulda mjallarinnar, kurr
dúfnanna, kvak álftarinnar, lævísi tóf-
unnar og tryggð hundsins. Þessu bland-
aði hann öllu saman, bjó til konuna
og gaf manninum hana.
En eftir viku kom maðurinn til hans
og sagði: „Drottinn, þessi skepna, sem
þú gafst mér, gerir mig óhamingjusam-
an. Hún er sífellt að masa, hún stríðir
mér og fer í taugarnar á mér meira en
ég get þolað, enda lætur hún mig aldrei
í friði. Hún krefst óaflátanlegrar eftir-
tektar, eyðir fyrir mér öllum tíma mín-
um, grætur út af engu og gerir aldrei
neitt, svo að ég verð að skila henni aft-
ur, því að ég sé enga leið til að búa með
henni.“
„Gott og vel,“ svaraði Twashtri og
tók við konunni aftur.
En eftir viku kom maðurinn aftur
til hans og sagði: „Drottinn. Ég er mjög
einmana síðan ég skilaði þér þessari
skepnu. Ég minnist þess, hversu hún
dansaði og söng fyrir mig, og hvemig
hún skotraði augunum út undan sér
til mín og lék við mig og umvafði mig.
Hlátur hennar var hljóðfærasláttur, og
hún var fögur á að líta og mjúk við-
komu, svo að mig langar til að fá hana
aftur.“
„Gott og vel,“ sagði Twashtri og fékk
honum hana aftur.
En eftir þrjá daga kom maðurinn
aftur og sagði: „Drottinn. Ég veit ekki,
hvernig á því stendur, en ég hef kom-
izt að þeirri niðurstöðu, þegar öllu er
á botninn hvolft, að hún sé mér meira
til mæðu en yndis, svo ég vil mælast til
að ég megi skila henni aftur.“
Þá svaraði Twashtri: „Farðu norður
og niður Burt með þig! Ég þoli þetta
ekki lengur. Þú verður að búa að þínu,
án þess að vcra alltaf að ónáða mig_“
Þá mælti maðurinn: „En ég get ekki
búið með henni.“
Og Twashtri svaraði: „Og ekki held-
ur án hennar."
Og hann sneri sér frá manninum og
hélt áfram starfi sínu.
Þá sagði maðurinn: „Hvað á ég að
taka tjl bragðs? — Ég get hvorki lif-
að með henni né án hennar.“
ENDIR
HEIMILISRITIÐ
51-