Heimilisritið - 01.06.1951, Qupperneq 56

ykkur, en vælið eins og rakkar jafn-
skjótt og kona fær yfirhöndina yfir ykk-
ur og borgar ykkur í sömu mynt eða
sýnir ykkur hversu ruddalegir þið er-
uð. Þið státið ykkur af því að ráða
yfir viliitnönnunum, en eruð þó ekki
hótinu betri, þegar konur eru annars-
vegar!“
Doyle varð alveg undrandi yfir þess-
ari æsingu og horfði stórum augum á
Joan. Svo hló hann og skenkti sér meira
konjak í kaffið.
„Viðstaddir vonandi þó undanteknir,"
sagði hann loks. „Mér þætti fróðlegt
að vita, hvað Hilary Sterling hefur gcrt
á hluta yðar, úr því að þér eruð honum
svona reiðar. En því betra, því þá mun-
uð þér sjálfsagt gleðjast enn meira yfir
samkomulaginu, sem varð milli mín og
hins tröllslega vinar míns.“
,,Ég skil ekki vel, hvað þér cigið
við,“ sagði Joan og reyndi að finna út
hvað hann meinti, en nærgöngult gón
hans truflaði hana óþægilega.
„Þér cruð enn meira töfrandi, þegar
þér eruð rciðar, Joan,“ sagði hann og
reyndi að komast hjá því að svara
spurningu hennar, „þér roðnið í kinn-
um, augu yðar ljóma og þér eins og
standið á öndinni. En það fer yður vel.
Þér eruð fegursta kona, sem ég hefi
nokkru sinni séð.“
„Ég hef andstyggð á því, að það sé
talað við mig á þcnnan hátt,“ sagði
Joan um leið og hún kastaði sígarett-
unni á gólfið og tróð hana undir fæti
sér. „Segið mér hvað þér áttuð við með
því að vilja láta Hilary Sterling í skipt-
um fyrir mig?“
Doyle veitti andliti hennar nákvæma
athygli, dálítið undrandi. Hann virt-
ist yfirvega orð sín nákvæmlega, áður
en hann talaði:
„Ætlið þér að láta svo sem þér skiljið
þetta ekki? Höfðingjann langar í yður,
og mig langar í yður, en aðeins á ann-
an hátt. Hann vill fá yður sem mann-
fórn fyrir ættflokk sinn og gæða sér á
yður við mannætuhátíð. Ég hef lofað
að hann skuli fá Hilary Sterling í stað-
inn fyrir yður. Þar sem Sterling var svo
ástfanginn af yður, að hann nam yð-
ur brott og flutti yður til Muava, geri
ég ráð fyrir að hann munj vera nógu
mikill asni til að koma hingað með
Howes, í von um að ná samkomulagi
við mig og kaupa yður aftur. Og ef
við náum honum hingað á annað borð,
er saga hans á enda. Þér getið rólegar
látið okkur Howes um þann þátt máls-
ins, og endalokjn munu hinir innfæddu
annast rækilega. Hilary Sterling mun
enda hinn slæsilega ferd sinn sem „lang-
svin“. Þér hafið ef til vill skilið, að
það orð nota hinir innfæddu yfir manna-
kjötssteik."
Doyle glotti fólskulega um leið og
hann sagði þetta, og það fór ósjálf-
rátt hrollur um Joan. Hcnni fannst eins
og blóðið frysi í æðum sér.
„Þér hafið með öðrum orðum sent
Howes til Ulava i' því skym að Iokka
Hilary Sterling hingað og með Ioforði
um að hann geti fengið mig aftur, en
í þess stað ætlið þér að láta myrða
hann?“ spurði hún efrir stutta þögn.
,,Þér rnegið nefna það þeim nöfnum
sem þér viljið," sagði Doyle og yppti
öklum. „Sterling hefur oft reynt að ná
mér á sitt vald, og nú reyni ég að ná
í hann, og fjandinn ntá hirða mig ef
mér tekst það ekki!“
54
HEIMILISRITIÐ