Heimilisritið - 01.07.1951, Blaðsíða 18

Hazels. Charlie lá og glápti
bölvandi upp í loftið. Hún talaði
afar gjallandi, svo hann heyrði
hvert orð. Þegar Hazel loks lagði
frá sér símann, skalf hönd henn-
ar, og hún skreiddist þegjandi í
rúmið og klappaði honum. Hann
var þegar sofnaður.
Hazel kom nú öllu sem bezt
fyrir. Hún hætti vinnu sinni í
upplýsingadeildinni og sendi
móður sína til Salt Lake City,
og svo fluttu þau í íbúð hennar.
Hún náði í stúlku, sem bæði gat
eldað mat og þrifið íbúðina, og
hún keypti heilmikið af mat-
reiðslubókum og framreiddi
marga ljúffenga rétti. Charlie
bauð vinum sínum heim, og þeir
virtust kunna því prýðilega. Líf-
ið varð honum framúrskarandi
notalegt.
En dag einn endaði allt með
skelfingu.
í TVO mánuði hafði eitthvað
þjáð Charlie, og allt í einu varð
honum ljóst, hvað það var.
Hazel fór í taugarnar á honum.
Honum leiddist hún óstjórnlega.
Hún var þögul eins og framiið-
inn fiskur, það var álíka æsandi
að vera giftur henni og að'
stjórna saumaklúbb. Hann sagði
henni það rækilega, áður en
hann fór til vinnu.
Hazel hlustaði á hann og föln-
aði í framan. Hún gekk öfvænt-
ingarfull inn í svefnherbergið og
lagðist á rúmið. Charlie stóð í
forstofunni og rjálaði við hatt-
inn sinn. Hann var kvíðinn, því
nú hafði hann verið kvæntur í
tvo mánuði og var búinn að
gleyma, hvernig var að veradaus
og liðugur. Hann gekk með
dræmingi inn í svefnherbergið.
Hazel lá og grét í hljóði.
„Jæja, loksins ertu þá hætt
að sýnast svona fjandans ham-
ingjusöm“, sagði hann. „Eg hef
aldrei getað skilið, yfir hverju
þú varst svona ánægð. En
heyrðu nú, mér þykir leitt, að ég
skyldi segja þetta“.
„Það gerir ekkert til“.
„Geturðu ekki opnað munn-
inn og hjálpað dálítið til? Þú
mátt ekki láta mig einan um
samkvæmisskyldurnar. Viltu
ekki reyna að hjálpa mér til að
skemmta fólki?“
„Jú, Charlie".
„Það er það eina, sem ég bið
þig um. Þú þarft ekki beinlínis
að vera neitt framúrskarandi
fyndin og gáfuð. Eg krefst ekki
einu sinni að þú fáir þér snafs.
En þú getur hætt að brosa í sí-
fellu og talað svolítið í staðinn“.
„Já, ég skal tala, Charlie“.
Daginn eftir kom Harry Lim-
kess og kona hans til kvöldverð-
ar. Limkess var leikritahöfund-
ur, og nú var hann að semja
eitt, þar sem aðalpersónan tók
16
HEIMILISRITIÐ