Heimilisritið - 01.07.1951, Blaðsíða 26

Það kom af sjálfu sér, að
Doris og Denis voru þau fyrstu,
sem fengu að vita, að Mary og
Bill ætluðu að giftast. Hjóna-
efnin höfðu skilið þau ein eftir
til að njóta tíðindanna, og fara
að dæmi þeirra, ef svo vildi
verkast.
„Þau geta ekki verið með öll-
um mjalla!“ sagði Denis með
sannfæringu. „Þau hegða sér,
svei mér þá, rétt eins og þau
væru afi og amma sjálfra sín.
Hvaða manneskja með fullu viti
giftir sig nú á dögum?“
Doris vildi sýnast yfir slíkt
hafin, enda þótt henni fyndist
yndislegt, að þau skyldu giftast,
en í augum Denis vildi hún ekki
vera gamaldags, þess vegna setti
hún upp merkissvip og svaraði:
„Eg skil ekki heldur Mary!
Hún hlýtur þó að vita, að fyrir
konuna er gifting ekkert annað
en hreinasta ánauð“.
„Já, það er fullkomin villi-
mennska!“ hélt Denis áfram.
„Bíddu bara í hálft ár ... þá
færðu að sjá Bill utan við sig
af afbrýði, ef hún svo mikið sem
lítur á annan mann! Gamaldags
hjónaband er öldungis fráleitt
fyrirtæki . . . fyrir skáld er það
alveg útilokað .. . það er svip-
að og að beita Pegasus sínum
fyrir kolavagn“.
Doris vildi gjarnan hafa svar-
að honum, en hún fann ekki orð-
in, hún var allt of vonsvikin, en
hún barðist hraustlega til að'
leyna því og lét sér nægja að
kinka kolli samþykkjandi við
öllu, sem hann sagði.
Denis sat lengi hugsandi, svo
sagði hann loksins:
„Fólk ætti að vera svo hisp-
urslaust og þroskað, að það
segði hvort við annað: „Eg elska
þig! En ég get auðvitað ekki
sagt um, hversu lengi tilfinning-
ar mínar haldast, þegar því er
lokið, segi ég þér það hreinskiln-
islega — það sama verður þú
að gera gagnvart mér . . . svo
skiljum við sem vinir“. Afbrýði
kæmi ekki til greina, maður
væri viss um að geta treyst
hvort öðru“.
„Þú hefur alveg rétt fyrir
þér“, sagði Doris.
Það var óheppilegt, að hann
skyldi einmitt líta í augu henni,
þegar hún sagði þetta. Það var
eins og rafneistar færu á milli
þeirra — án þess að gera sér
grein fyrir því, dró hann hana
að sér og kyssti hana.
Eftir andartak ýtti liann
henni ákaft frá sér.
„Afsakaðu“, stamaði hann.
„Ég ætlaði ekki — en í hrein-
skilni sagt — ég elska þig“.
Doris leit í augu honum og
sagði einlæglega:
„Ég elska þig líka“.
„Hvað eigum við að gera?
24
HEIMILISRITIÐ