Heimilisritið - 01.07.1951, Blaðsíða 43

kvennaspítalanum. Svo settist
liann niður, kveikti sér í pípu
og leit forvitnislega á liina þrjá
tilvonandi feður.
Þrisvar kom hjúkrunarkona
inn og tilkynnti hátíð'lega:
„Það er stúlka — það er
drengur — það eru tvíburar“.
Og þrisvar óskaði hann stolt-
um feðrum til hamingju.
Að lokum varð hann einn eft-
ir og hugurinn hvarflaði til dags-
ins, er hann sá Jenny Holmes í
fyrsta sinn. Hún var grannvax-
in, greind og dugleg ung stúlka,
nýkomin frá Omaha. Hann
mundi líka hvernig augu henn-
ar höfðu ljómað, er hún sagði:
„Ég ætla að giftast Tom
Holmes. Hafið þér nokkuð á
móti því?“
Og hann mundi daginn, er
hún sagði:
„Ég ætla að ala barn. Mynd-
uð þér vilja lofa mér------?“
Og liann mundi, hvernig hún
hafði litið á hann í dag, hjálp-
arlaus og stolt.
„Þér skuluð ekki ómaka yður
mín vegna“.
Hún var hugrökk stúlka. Hún
hafði ekki kvartað í eitt einasta
skipti, alla þessa liræðilegu mán-
uði. Og hann hafði verið and-
styggilegur við hana.
Hann skammaðist sín allt í
einu. Hann hafði reiðst, þegar
kona hans sagði honum, hvað
hann ætti að gera. Nú skamm-
aðist hann sín fyrir það. Hún
hefði ekki átt að þurfá að segja
honuín það. Adele hafði horft
svo undarlega á hann upp á síð-
kastið. Eins og henni þætti ekki
lengur vænt um hann. Hvers
vegna ætti henni líka að þykja
það? spurði hann sjálfan sig ör-
væntingarfullur.
Hann var niðursokkinn í þess-
ar sjálfsásakanir, þegar hjúkrun-
arkona snart handlegginn á
honum lítillega. Hann spratt
upp og þreif í öxlina á henni.
„Það er stúlka, Adamson“,
sagði hún brosandi. „Inndæl
stúlka. Hún er fjórtán merkur.
Viljið þér sjá hana?“
„Og — og móðirin?“
„Henni líður vel. Hún sefur.
Allt gekk eins og í sögu“.
Hún sagði þetta hreykin, rétt
eins og hún hefði sjálf alið barn-
ið.
„Það var slæmt fyrir hana,
að maðurinn liennar skyldi ekki
vera hérna“, sagði hann hrærð-
ur. „En ég vil gjarnan sjá barn-
ið“.
Hjúkrunarkonan fór með
hann eftir ganginum að stóru
glerþili. Hann starði gegnum
það á raðir af grátandi og sof-
andi ungbörnum. Augu hans
staðnæmdust við hjúkrunarkon-
una, sem lyfti upp böggli ogv
sýndi honum.
HEIMILISRITIÐ
41