Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 8

þegar þeir voru reiddir til höggs.
En þrátt fyrir fjarlægðina lifði
ógnin enn í hug litlu stúlkunnar,
og hún sagði um leið og hrollur
fór um hana:
Ekkert í heiminum hræðist ég
sem orf og ljái.
Jájá, það voru og eru marg-
víslegar ógnanir.-------En svo
barst mér fregn í dag: Ijár nam
við bein. ...
Jæja, haltu áfram með söguna,
kvartaði piltunnn.
Svonasvona, rólegur, allt líð-
ur samt. Árstíðir koma og fara.
Ævi mannsins flýgur yfir akur
lífsins einsog eyðandi eldur og
slær roðabliki á æskuárin. En,
auðvitað drengur minn, er and-
artakið samnefnari alls þess,
sem æskumaðurinn kærir sig
um; hinir gömlu róta í glæðun-
um og njóta logans sem kem.
ur upp.
Heyrðu mig, lokaðu augunum
og líttu inní hugarheima þína:
—Þarna eru flatar engjar með
skurðum, sem sýnast einsog
brestir í jörðinni; fagurblá fjöll
í fjarska, sólböðuð fell og hæð-
ir í djörfum litum, og svo lyng-
vaxin holt og heiðar, mosagróð-
ur og steindeplatíst. Niður eitt
fjallið 1 fjarlægðinni liggur
fannhvítt band, sem hlykkjast
því meir sem neðar dregur og
liiggur í stórum sveigum eftir
engjunum o.g heldur áfram til
hafs — til endimarka heims!
En á engjunum eru galtar, og
taktu nú eftir: á einum galtan-
um sitja piltur og stúlka. Þau
eru glöð og ánægð; sitja þarna
og gleðjast yfir lífinu og öllum
guðsgjöfum. Þau haldast í hend.
ur og horfa í sameiningu á feg-
urð jarðarinnar.
Slík var æskan, vinur minn..
Það voru dýrðardagar, sem liðu
einsog þýður sunnanblærr
mýktu hjarta mitt og vígðu mig.
til ástarinnar.
En drengur minn, eftilvill
verður trúin á guð einhverntíma
Þrándur í Götu fyrir þér einsog
hún varð fyrir mér. Þessi trú,.
þessi eilífa leit og tilbeiðsla
mannsins á einhverju stóru og
sterku, getur klofið tvær sam-
stilltar sálir í tvennt. En þú ert
sjálfur musteri þessa Guðs, sem
með þér býr. Og muna skaltu
það, piltur minn, að enginn
máttur er þó jafnmikill mætti
bænarinnar, því bænin verkar á
þig sjálfan og færir þér aukinn
kraft. — En svo stórt getur fjall.
ið verið, að jafnvel máttur bæn-
arinnar megni ekki að færa það.
Þessi stúlka, sem ég elskaði,
var yndisleg og falleg, en hún
var bara of trúuð, hún var það
sem kallað er: frelsuð. Og hin
heita trú hennar olli því að við
6
HEIMILISRITI&