Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 8

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 8
þegar þeir voru reiddir til höggs. En þrátt fyrir fjarlægðina lifði ógnin enn í hug litlu stúlkunnar, og hún sagði um leið og hrollur fór um hana: Ekkert í heiminum hræðist ég sem orf og ljái. Jájá, það voru og eru marg- víslegar ógnanir.-------En svo barst mér fregn í dag: Ijár nam við bein. ... Jæja, haltu áfram með söguna, kvartaði piltunnn. Svonasvona, rólegur, allt líð- ur samt. Árstíðir koma og fara. Ævi mannsins flýgur yfir akur lífsins einsog eyðandi eldur og slær roðabliki á æskuárin. En, auðvitað drengur minn, er and- artakið samnefnari alls þess, sem æskumaðurinn kærir sig um; hinir gömlu róta í glæðun- um og njóta logans sem kem. ur upp. Heyrðu mig, lokaðu augunum og líttu inní hugarheima þína: —Þarna eru flatar engjar með skurðum, sem sýnast einsog brestir í jörðinni; fagurblá fjöll í fjarska, sólböðuð fell og hæð- ir í djörfum litum, og svo lyng- vaxin holt og heiðar, mosagróð- ur og steindeplatíst. Niður eitt fjallið 1 fjarlægðinni liggur fannhvítt band, sem hlykkjast því meir sem neðar dregur og liiggur í stórum sveigum eftir engjunum o.g heldur áfram til hafs — til endimarka heims! En á engjunum eru galtar, og taktu nú eftir: á einum galtan- um sitja piltur og stúlka. Þau eru glöð og ánægð; sitja þarna og gleðjast yfir lífinu og öllum guðsgjöfum. Þau haldast í hend. ur og horfa í sameiningu á feg- urð jarðarinnar. Slík var æskan, vinur minn.. Það voru dýrðardagar, sem liðu einsog þýður sunnanblærr mýktu hjarta mitt og vígðu mig. til ástarinnar. En drengur minn, eftilvill verður trúin á guð einhverntíma Þrándur í Götu fyrir þér einsog hún varð fyrir mér. Þessi trú,. þessi eilífa leit og tilbeiðsla mannsins á einhverju stóru og sterku, getur klofið tvær sam- stilltar sálir í tvennt. En þú ert sjálfur musteri þessa Guðs, sem með þér býr. Og muna skaltu það, piltur minn, að enginn máttur er þó jafnmikill mætti bænarinnar, því bænin verkar á þig sjálfan og færir þér aukinn kraft. — En svo stórt getur fjall. ið verið, að jafnvel máttur bæn- arinnar megni ekki að færa það. Þessi stúlka, sem ég elskaði, var yndisleg og falleg, en hún var bara of trúuð, hún var það sem kallað er: frelsuð. Og hin heita trú hennar olli því að við 6 HEIMILISRITI&
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.