Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 39

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 39
Hinn fullkomni eiginmaður! Það var hann. Og hvað stóð svo á 23. síð'u?-----„Ef hún syng- ur ekki með öðru lagi----------“. Ja, hvað myndi þá ske? Þá myndi maðurinn sennilega fara- sínar eigin götur. María skrifaði: „Mér jinnst einhvem vecjinn Steve vera í afleitu skapi í kvöld. En ég held nú að bezt sé að láta sem ekkert sé, þegar menn taka upp á slíku. Hvað finnst þér?“ NÆSTA morgun kornu bréf til Maríu. Steve tók þau upp af mottunni og leit á póststimpl- ana. Stornoway, Leeds, London og Wighteyja. María átti vinkonur á víð og dreif um allt brezka samveldið. Hann fleygði bréfunum á morg- unverðarborðið, og María gleypti þau í sig með' áfergju. En hún geymdi það frá Storno- way þangað til síðast. Það var þykkast, og það var frá Sillu, beztu vinkonu hennar. Steve virti hana fyrir sér með uppgjafarsvip. T kvöld myndi María sjálfsagt. byrja að svara bréfi Sillu. En það myndi minnst taka þrjú kvöld. Hann ræskti sig. „Eg ætla bara að segja þér, María, að ég þarf að vinna eftir- vinnu í kvöld“. „Hvað?“ Hún lét bréfið síga ofurlítið og lyfti brúnum. „Eg sagð'i bara, að ég þyrfti að vinna eftirvinnu í skrifstof- unni í kvöld“. „Er það nauðsynlegt? Það finnst mér skrítið að heyra“. Hann svaraði ekki. Yppti bara öxlum. „Hvenær kemur þú þá heim?“ spurði hún, án þess að líta upp úr bréfinu. „Það verður seint. Svo ég- borða úti“. „Afsakaðu. En ég tók víst ekki eftir því, sem þú sagðir, hvað var það?“ „Að ég borðaði úti!“ hrópaði hann — öldungis búinn að missa stjórn á gremju sinni. Hann hafði þó búizt við, að tilkynningin um eftirvinnuna myndi vekja tortryggni hennar. En það var síður en svo. Hann stóð upp, hratt til borð- inu, svo allt, sem á því var, hrundi saman í einn hrærigraut. „Þá færð þú tíma til að skrifa þessi bölvuðu bréf þín!“ hrópaði hann og rauk á dyr. MARÍA trúði vart sínum eig- in augum, er hún sá hann fara á þennan hátt. Hvað var eiginlega að honurn? Hann virtist jafn vanstilltur og óléttur kvenmað- JÚNÍ, 1952 3?
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.