Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 54

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 54
rölti um stund og ákvað svo að skreppa aftur til Muttonsgisti- hússins til að sjá, hvernig líkinu hans liði. Honum þótti sárt að sjá, að aðlaðandi brosið, sem hann hafði gert sér svo mikið far um að setja upp, var dofnað. Það leit nú bara fábjánalega út. Án þess að hugsa nánar út í það, læddist hann inn í líkamann til að lag- færa brosið. Og rétt í því klæjaði hann í nefið og hnerraði. Hann vaknaði- — snarlifandi í glæsilegu hótel- herberginu. „Nú er heima,“ sagði hann og leit á náttborðið. „Getur verið, að ég hafi ekki verið búinn að gleypa nema tvær töflur áður en ég sofna'ði? Það er eitthvað til í því, að bezt sé að flýta sér hægt. Þetta hefur þá einungis verið afar eðlilegur draumur!" Hann var feginn að vera lif- andi, og enn þá fegnari varð hann, þegar það kom á daginn á næstunni, að meðbiðill hans var horfinn með húð og hári. Síðast höfðu nokkrir vinir hans séð hann ganga niður í neðan- jarðarstöðina á Piccadilly Circ- us nokkru eftir miðnætti á föstudagskvöld. Louis kom fyrst í hug að heimsækja Seliu, en svo sá hann sig um hönd og fór í þess stað til París, og á þessu má sjá, að kvenfólk ætti að hugsa sig vel um áður en það tekur til að leika sér að tilfinningum lítilla. bláeygra karlmanna, því þá get- ur svo farið, að þær sitji allt' í einu með sárt ennið. VELSVARAÐ Glettinn læknir (við listmálarann): „Þetta em víst hin nnsheppnuðu vcrk yðar, sem þér látið hanga hérna.“ Listamaðurinn (ólundarlega): „Já, í þeim efnum hafið þið læknarnir betri aðstöðu en við. Þið grafið ykkar.“ Á ÁKÆRANDABEKKNUM Eitt sinn þegar enski dómarinn Sir Hcnry Hawkins, scm hafði mik- inn áhuga á allskonar sporti, var seztur í dómarasætið og ákærði hafði verið kallaður fyrir, var því veitt athygli, að fanginn sagði eitthvað við vörðinn. Ákærandinn krafðist þess, að vörðurinn skýrði þegar í stað frá því, hvað fanginn hefði sagt. Vörðurinn færðist fyrst undan, cn þegar dómarinn skipaði honum að hafa upp orðin, kvað hann fangann hafa bent á dómarann og spurt: „Hver er þessi mölétni, gamli heiðingi þarna? Ég hef oft séð hann hengslast upp við veðreiðabrautir." 52 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.