Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 63

áfram, heyrði hann einhvern
hávaða fyrir neðan stigann. A
næsta augnabliki stóð hann aug-
liti til auglitis við einhverja ægi-
lega veru eða skepnu, svo hræði-
lega, að hann hafði aldrei séð
neitt slíkt áður. Vera þessi hljóp
á móti honum svo samanhnipr-
uð og álút að hann gat rétt að-
eins greint andlitið undir slút-
andi breiðum hattbörðum. Og
það var skelfilegt. Stórt nef eða
nefirjóna slútti næstum niður
yfir munninn, og út úr munn-
vikunum stóðu tvær vígtennur,
sem sveigðust upp á við í
grimmdarlegum boga, líkastar
vígtönnum í gelti. Augun voru
stór og stóðu eins og á stilkum
í augnatóftunum, ferleg og
grimm. Skrímslið hélt höndurn
fram og minnti Paul á stóru,
gráyrjóttu birnina úr dýragarð-
inum í Bronz, þegar þeir gengu
á afturfótunum. Við ljósið er nú
upplýsti ganginn, kom þó tvennt
í ljós, sem minnti á mannlega
veru og Paul varð starsýnt á. Of-
an við loðnar hendurnar, með
hinum hræðilegu klóm, komu í
ljós hvít handlín. Á fótunum
hafði skrímslið lakkskó og þar
fyrir ofan uppbrettar, stífpress-
aðar buxnaskálmar.
Athugun þessi tók að sjálf-
sögðu ekki nema andartak, en
komst þó inn í meðvitund Pauls
og gerði hann miklu rólegri.
Hann vissi, að ef hann þyrfti að
berjast, og að berjast varð hann,
þá væri betra að fást við
skrímsli, sem væri með hvít
handlín og í pressuðum buxum,
en einhvern, sem ekki hefði
komizt í kynni við slíka menn-
ingu. Hann hafði raunar engan
tíma til að róa sig með slíkum
hugleiðingum. Skrímslið hafði
flogið á hann, og þrátt fyrir þá
staðreynd, að Paul stóð betur
að vígi, kom árásin á hann eins
og þrumufleygur. I fangbrögð-
unum ultu báðir niður stigann
og niður á gólf. Ofsi skrímslisins
var gífurlegur, en Paul var sterk-
ari en hann leit út fyrir að vera.
Vinnan við hina erfiðu Ford-
bíla hafði gert hendur hans og
handleggi stælta eins og skrúf-
stykki.
Þeir börðust í jafnri vígstöðu,
og hittu hvorn annan til skiptis.
Paul fór að eins og hnefaleika-
maður, en hinn eins og glímu-
maður. Iíendur skrímslisins virt-
ust óhemju sterkar, og ef það
náði einhvers staðar taki, var
nær ókleift fyrir Paul að losa sig
aftur. Það reyndi livað eftir ann-
að að ná kverkataki á Paul. Að
lokum tókst því að ná taki um
barkann. Allt varð svart fyrir
augum Pauls.
(Framh. í nœsta hefti).
61
JÚNÍ, 1952