Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 37

Heimilisritið - 01.06.1952, Blaðsíða 37
Steve!“ sagði María án þess að líta upp. Steve dró djúpt andann, og hann varð að stilla sig til að koma ekki með hvassyrt svar. Til allrar heppni minntist hann þess samt, að hann var full- kominn eiginmaður og lét sér nægja að segja: „Hefðirðu gefið þér tíma, ef þú hefðir séð mig taka ösku- bakkann?“ Þessu svaraði lnin engu, og í örvæntingu út af því, bætti hann við': „Sannleikurinn er sá, að þú tekur næstum aldrei eftir því, sem ég geri“. Hún rétti úr sér og leit hugs- andi á hann. Og það er eitthvað í bláum augum, sem veldur því, að þau virðast bera vott um meiri hugsun en önnur augu. Hún skrúfaði hettuna á lind- arpennann sinn, skaut fram hök- unni og bjó sig undir sennuna. „Nú, svo ég tek ekki tillit til þín. Skyldir þú vita mikið um, hvað ég hef að sýsla allan dag- inn? Það er ég sem fer fyrr á fætur. Eg, sem tilreiði morgun- verðinn þinn. Ég held húsinu hreinu. Ég fer sendiferðir fyrir þig. Ég . ..“ „Bíddu svolítið!“ sagði hann. „Ef til vill mætti ég minna þig á, að það er jafnframt þinn clgin morgunverður, og það er líka þitt hús. Og það eru víst ekki síður þínar eigin sendiferðir —. Og svo er þetta blátt áfram þitt starf og kemur ekkert við til- litssemi“. „Starf! Þetta er ekki einungis starf!“ sagði hún móðguð. „Þetta er í hæsta máta listræn starfsemi!“ „Þá segjum við það“, sagði hann, alls ekki á því að gefa eft- ir. „En gætir þú ekki gefið þér tíma til að hugsa ofurlítið minna um hreingerningar, matreiðslu og búðargöngur og ofurlítið meira um — já, um ástina?“ Hann leit í tímaritið, sem enn lá á hnjánum á honum. „Eða öllu heldur samúðina!“ Svipur- inn var beiskjublandinn. „Samúð! Hvað í ósköpunum vilt þú með' samúð?“ „Jú, samúð með mér og vandamálum mínum. Þú hlust- ar aldrei, þegar ég minnist á þau“. „Ég vissi ekki til, að þú hefðir nein“, sagði hún undrandi. „Að minnsta kosti ekki nein alvar- ]ea“ „Nei, því þú spyrð aldrei um þau . Hún andvarpaði þungan. Þvi nú var hún alvarlega áhyggju- full. Hvers vænti hann af henni? Ætti hún að koma á móti hon- JÚNÍ, 1952 35
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.