Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 61

til þess að fara með honucn, en
hann hafSi sagt í góSlátlegri
glettni:
,,Heyr3u systir góS, láttu mig
einan um þetta. Ég held aS þér
yrSi ofaukiS !“
,,Pétur þó,“ sagSi Marjorie
hneyksluS, ,,þú, sem hefur ekki
séS Klöru frá því hún var fjórtán
ára !“
,,Hva5 um þaS,“ sagSi hann
brosandi, ,,svo vel man ég, aS
hún var skolli sæt stelpa og aS
ég var bálskotinn í henni. Þar aS
auki veiztu, hvaS aftursætiS er
óþægilegt. Þú hefur aldrei veriS
hrifin af aS þurfa aS sitja þar.“
,,Allt í lagi, vinur.“ Hún hló.
,,Far5u bara einn á fund æsku-
unnustunnar. FjarlægSin gerir
fjöllin blá, eins og þar stendur.
En því miSur er ég hrædd um, aS
þú gerir þér gyllivonir."
,,0, láttu ekki svona,“ sagSi
hann. ,,Vertu ekki meS neinar
ar hrakspár, vina. Ég veit, hvaS
þú þarfnast — þú þyrftir aS fara
til borgarinnar og lyfta þér svolít-
ið upp. Hér er enginn, sem kann
aS meta þig, og af illri nauSsyn
umgengstu Ralph Horton alltof
mikið. Hvernig geturðu þolað
hann í nærveru þinni . . . ?“
Marjorie yppti öxlum. ,,Hann
er ágætur hestamaður, hvað sem
öðru líður, og minn ágæti bróðir
virðist enginn sérlegur áhugamað-
ur á því sviði."
,,Þú ættir nú bezt að vita, að1
ég þarf að sinna náminu. Þar að-
auki hef ég alltaf heldur kosið'
bíla en hesta.“
Pétri varð ljóst, að Klara var
engu síðri í útliti en hann hafði
búizt viS, þegar hann sá hana
koma niður landgöngubrúna. Hún
var í blárri dragt og með upp-
lífgandi kollhatt á korngulu hár-
inu. ÞaS var hlátur í bláum aug-
unum. Hendur hennar voru líka
svo fínlegar og öklarnir beina-
smáir. Hún brást í engu þeim
vonum, sem hann hafði gert sér
um hana. Miklu fremur hið gagn-
stæða. Hún snart einhverja við-
kvæma strengi hið innra með
honum.
Hann kallaði til Klöru: ,,Sæl
og blessuð, Klara. Gleðilegt aS
sjá þig aftur.“ Hann tók um báð-
ar hendur hennar. ,,Þú hefur ekk-
ert breytzt.“
Hún hló hlýlega.
,,HvaSa vitleysa, ég hlýt aS
hafa breytzt. Nú er ég orSin full-
vaxta stúlka — ogmeira en þaS.“
Hann tók léttilega undir hlát-
ur hennar.
,,Þú verSur alltaf eins og barn,
þó þú yrðir tíræð.“
,,Jæja, svo gcmul er ég nú ekki
ennþá,“ sagSi hún, og þau hlógu.
,,Fg kem í opna bílkrílinu mínu
til að taka á móti þér,“ sagðí
SUMAR, 1953
59