Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 22

inni, svo að Harry geti kpmiri
heim um hverja helgi. Og þar
sem þú Varst nú jasteignasali fyr-
ir strtö, elsþu Pétur minn — og
ert þaS kannsþe enn — gœtirðu
ef til vill vísa<5 oþfiur á hentugt
hús til sölu. Sem sagt í grennd
vi& High Shalfont. Landsvœði
rúmlega tvœr dagsláttur, þriggja
herhergja hús auk átta svefnher-
bergja — þú Veizt hvernig ég vil
hafa það. Sþrifaðu mér, ef þú
Veizt af einhverju.
Það vœri dásamlegt að fá að
sjá þig og Janet aftur. £g vona,
að þið hafið það gott og séuð
hamingjusöm. Ég hef heyrt, að
þið hafið eignazt tvihura — en
hvað það hlýtur að vera guðdóm-
legt! Við eigum því miður eþkert
harn. Gerðu nú það sem þú get-
ur til að finna hús handa oþkur;
þú vœrir óborganlegur ef þú gœt-
ir það.
Með beztu þveðjum til allra.
Cynthia.
Og síðan var eftirskrift, sér-
kennileg fyrir Cynthiu: ,,Janet
myndi ekkert vera það móti skapi,
að ég byggi í nánd við þig, held-
urðu það ? Það er orðið svo anzi
langt síðan í gamla daga !“
,,Jæja?“ spurði Pétur. ,,Hvað
finnst þér um þetta, Janet?“
,,Ég veit það nú ekki vel,“
svaraði ég.
Við héldum áfram að borða.
Sara og William mösuðu stanz-
laust milli þess sem þau spændu
í sig hafragrautinn. Síðan kom
hjúkrunarkona, sem á hverjum
degi fór með krakka á barna-
heimilið og tók mína með sér
þangað niður eftir. Ég færði tví-
burana í kápu og frakka, kyssti
þá og horfði á eftir þeim þar sem
þeir skálmuðu niður götuna,
hraustir og kátir, fimm ára. Þetta
hafði ég þó gefið Pétri — tvö
mannvænleg börn.
,,Skelfinger þetta nú líkt henni,
finnst þér ekki ?“ sagði Pétur.
,,Ekki eitt orð í meira en sex ár,
og svo fer hún fra-m á, að rnaður
útvegi henni hús ! Rétt eins og
það væri tekið fyrirhafnarlaust!
Það er reyndar merkilegt," bætti
hann við og leit á mig, ,,en það
er ekki lengra síðan en í gær, að
við fengum Marsefield House til
umboðssölu.“
,,Hús Gregsons ? Það væri fyr-
irtaksstaður,“ svaraði ég og
neyddi mig til að vera eðlileg í
málrómi. ,,Og þú hefðir góð um-
boðslaun.“
Pétur gekk fram í forstofuna,
en kom aftur og staðnæmdist í
dyrunum meðan hann fór í frakk-
ann.
,,Ég hugsa nú ekki um pen-
ingana, sem ég græði á því, Jan-
et,“ sagði hann. ,,En mér þætti
gaman að vita, hvernig þér líður
20
HEIMILISRITIÐ